Ontspannen, maar hoe dan?!

Noem je dat al druk?

Kinderen met zorgen vragen veel extra aandacht, buiten de gewone dagdagelijkse dingen, waar je normaliter al druk mee bent. Als ik mensen hoor ‘klagen’ hoe druk ze het hebben, denk ik weleens: je moest eens weten hoe druk wij het hebben.

Een kindje met zorg vraagt veel tijd en aandacht, maar ook veel regelwerk en veel extra afspraken. Jammer genoeg valt dit gewoon bijna niet uit te leggen. Want al heb je geen zorgafspraken, dan nog zit je altijd met je bestellingen, met regelwerk wat je niet eens benoemt, want dat is toch gewoon logisch dat je dat doet?

Iedere maand die voeding bestellen en alle dingen die daarbij horen. Iedere maand medicatie checken en bestellen. De incontinentie voorraad. De spullen voor de apparatuur, sensors, zuigsondes en ga zo maar door. Ja, je kunt het overgeven aan anderen, maar zelf heb je toch veel meer het overzicht en weet je gewoon wat je nodig hebt.

En dan gaat dit alleen over het bestellen. En nee, het is helemaal niet erg om dat allemaal te moeten doen. Ik doe het vaak in de ochtend vroeg, zelfs vanuit m’n bed het liefst. Dan kan ik daarna de dag heerlijk opstarten met allemaal andere dingen. Ik heb er helemaal geen hekel aan om het te moeten doen, maar het kost allemaal gewoon veel tijd en je moet steeds nadenken of je van alles wel genoeg hebt.

Al die beslissingen

Wat ik het meest vretend vind in zorgenland, is alle beslissingen die je moet nemen. Zoveel dingen waar je als ouders, en ik denk vooral als moeder, zo goed over na moet denken. Alle voor -en tegens tegen elkaar afwegen. Ik voel dan veel druk. En dan neem ik ook niet altijd genoeg tijd voor mezelf. Dan kan mijn hoofd zo enorm volzitten.

Dat ene punt

Totdat ik op dat punt kom en dat herken ik inmiddels precies bij mezelf. Dan komen alle vragen als bommen binnen. Van die vragen waar ik anders prima antwoord op kan geven, maar waar ik op dat moment gewoon van ga shaken. Ik voel mezelf dan gaan trillen en merk dat alles veel te veel binnenkomt. Vragen of opmerkingen, geluiden, zelfs licht. Dan weet ik: nu ben ik gewoon over mijn grenzen gegaan. Ik kan dan niet anders dan ontspanning inplannen voor mezelf. Want als ik dat niet doe, dan kom ik op een punt waar ik gewoon niet komen wil. Ik kan dan bijvoorbeeld onterecht boos worden op iemand.

Zorgen voor ontspanning

Allereerst kan ik enorm ontspannen van een warm bad. Gerust met twee keer warm water erbij. Heerlijk lang in bad, dat helpt voor mijn gespannen houding. Maar dit kan niet altijd, want dat doe ik niet zo makkelijk als er anderen zijn in huis. Dus tegenwoordig ga ik soms wel wat korter in bad, maar toch.. eventjes ontspannen.

Daarnaast helpt voor mij een boek lezen helemaal niet. Mijn hoofd zit al zo vol en raakt van het lezen alleen nog maar voller. De zee, die helpt dus wel. De zee heeft een enorme ontspannende werking, maar we wonen helemaal niet dichtbij de zee.

Nog wat losse flodders van dingen die ik doe: ontspanningsmassage, tekenen, kleuren met dochterlief, knuffelen met m’n lieve jongen, samen met manlief borrelen in de avond (al is dit heel lang geleden, maar binnenkort hebben we in de avond weer zorg één keer per maand). Klinkt gek, maar ook deze dingen kunnen tot ontspanning horen. Even tijd voor elkaar.

En sommige dagen kan ik gewoon echt niet weg, maar heb ik toch iets nodig. Dan bel ik een vriendin via beeld, of klets ik met iemand anders via de telefoon. Gewoon even die aanspraak kan dan al helpen.

Als ik echt helemaal op m’n max zit, dan helpen twee nachtjes weg, in de natuur zonder anderen om me heen, zonder te hoeven communiceren met anderen of sociaal wenselijk te hoeven zijn. Maar dat hoeft gelukkig niet zo vaak. Al heb ik nu al met mijn man afgesproken dat ik misschien in het voorjaar weer twee nachtjes wegga. Gewoon alvast plannen is misschien een goed idee, want waarom altijd wachten tot je aan je maximum zit?

Soms heb ik het nodig om even afstand te hebben. Om er even tussenuit te gaan. Zomaar een half dagje kan dan al zo fijn zijn. Ook doe ik momenteel een cursus over een onderwerp wat mij enorm interesseert.

Geven en nemen (voor jezelf)

Het is dan in een relatie, als je die hebt, ook geven en nemen. Zodat je elkaar ook wat loslaat en de ander iets fijns voor zichzelf kan doen. Je moet het beiden volhouden. Vooral omdat die zorgen niet maar voor eventjes zijn. En dat vind ik niet erg, ik zorg graag. En ons zoontje.. we zouden hem niet willen missen. Dan maar een heleboel werk extra. Maar missen.. Nee, daar kunnen we ons geen voorstelling van maken. Maar omdat we zo graag zorgen, is het ook belangrijk om voor onszelf te zorgen. Want als je dat niet doet, dan kan je ook niet goed voor je dierbaren zorgen.

Ik bedenk me heel vaak: wie wil ik zijn? En wie ben ik nu? En wat voor verandering is er eventueel nodig? De zorg voor je kind is belangrijk, maar de zorg voor jezelf ook! Geef jezelf ruimte, geef jezelf zuurstof.

Zo heb je een langere ademtocht en kan je alles veel beter overzien. Spreek uit wat jij nodig hebt. Dat is het minste wat je kunt doen. Voor JEZELF!