Wat doe je als je kind gedrag laat zien waar iedereen wat van vindt?

Stampvoetend op de grond

We kennen allemaal wel de situatie dat je je kind (of meerdere) meeneemt naar de supermarkt en dat je kind daar een volledige meltdown krijgt. Je kind ziet heel veel lekkere dingen en wil dit meteen en als we hier geen gehoor aan geven, dan komt er een hoop gegil, gestamp of ligt je kind op de vloer in de supermarkt.

Met een tweeling vond ik dit vroeger best pittig, maar omdat ik zelf erg nuchter ben deed ik altijd net of ik ze niet kende en liep ik gewoon door. Dit hielp enorm en de bui was dan ook al snel over. Soms duurde het wat langer, maar uiteindelijk konden we weer rustig naar huis.

(Peuter)pubertijd

Ik besloot dan ook al vroeg dat het niet handig is om met kinderen boodschappen te gaan doen. Vooral niet in de periode waarbij de peuterpuberteit erg aanwezig is ;-) Als ze zo klein zijn, dan wordt dit vaak als grappig, schattig of irritant gezien als ze zo'n bui hebben. Maar hoe werkt dit als je kind inmiddels 13 jaar is en nog steeds de (peuter)puberteit beleeft?

Is het dan ook nog grappig, schattig of irritant of is dat ineens raar, niet normaal of schaamteloos?

Waar ik voorheen snel weer rustig werd van binnen, voel ik mij de laatste tijd angstig, boos of vol schaamte met klotsende oksels als mensen naar ons kijken. Ik denk dat de angst vooral zit in het stuk dat het kan gaan escaleren en dat mensen er zich dan mee zullen gaan bemoeien.

Ik leg het niet meer uit en houdt focus op mijn dochter

Waar ik in het begin nog wilde uitleggen waarom mijn dochter zo reageerde, begin ik hier nu niet meer aan en focus ik mij op haar. Ik probeer haar zo snel mogelijk gerust te stellen, af te leiden of te knuffelen om deze bui niet nog langer te laten duren.

Maar mijn dochter ziet hoe mensen schrikken, lachen of wijzen en dit versterkt haar boosheid en angst. Ze gaat nog harder gillen en slaat driftig om zich heen.

Door haar gedragsproblemen weet je nooit wat er kan gebeuren en dit maakt dat er bij mij ook van alles gebeurt van binnen. Maar dit laat ik niet blijken en ik blijf rustig. Ik wacht totdat ze gekalmeerd is en we weer veder kunnen, zelfs als de buien steeds langer duren. We halen een paar boodschappen en gaan naar huis.

Hoe reageer jij in zo'n situatie? Deel het hieronder!