Mijn dochter met een verstandelijke beperking heeft een vriend

Vroeger huilde ik weleens omdat ik bang was dat Sien nooit een leuke relatie zou kunnen krijgen of ooit zou kunnen trouwen.

Als je een kind met een beperking hebt, word je in elke levensfase opnieuw geconfronteerd met de dingen die anders gaan dan je verwacht.

Zo was één van mijn eerste verwachtingen dat Sien zou gaan praten en kruipen. Toen dat uitbleef en uitbleef lieten we haar eens onderzoeken.

Het moment dat we voor het eerst hoorden dat Sien verstandelijk beperkt was, kwam hard aan. Ik zag haar hele toekomst instorten. Ik was ontroostbaar.

‘Ze zal nooit op zichzelf gaan wonen, ze zal nooit kinderen krijgen, ze zal nooit een man tegenkomen.’, ik maakte mijzelf helemaal gek met die gedachtes.

Als ik er nu op terug kijk, dan besef ik dat Sien die dingen helemaal nooit gewild zou hebben. Het zou vreselijk voor haar zijn als ze op zichzelf zou moeten wonen en een kind zou veel te belastend voor haar zijn.

Maar een man, daar heeft ze sinds een aantal maanden wel oren naar.

Het is geweldig om te zien. Twee verliefde mensen die om elkaar heel tortelen. Ja, liefde is prachtig. Maar als moeder vind ik het maar wat ingewikkeld om mijn dochter zo te zien.

Sien is een meid die erg makkelijk over zich heen laat lopen. Ze gaat soms zelf ook over de grenzen van anderen. Het stukje afstand en nabijheid heeft ze nooit goed begrepen. Ze kan veel te dicht op iemand gaan staan, waardoor een ander zich ongemakkelijk voelt.

Laatst waren we op visite op de woongroep waar ze woont en haar vriend was er ook.

Ze zaten naast elkaar op de bank en het was gewoon gênant om te zien hoe mijn dochter haar vriend in zijn kruis greep terwijl we daar met z’n allen thee zaten te drinken.

Mijn man kon dat niet goed aan. Hij liep weg en ging buiten wachten. Ik bleef op de bank zitten, maar wel met plaatsvervangende schaamte.

Gelukkig reageerde de begeleider hier heel goed op. Ze wees Sien vriendelijk op de afspraak dat ze in de woonkamer elkaars hand mogen vasthouden om te laten zien dat ze elkaar lief vinden.

Sien deed dat vervolgens braaf.

Binnenkort heb ik een gesprek met de persoonlijk begeleider van Sien om het onderwerp seksualiteit te bespreken en verdere afspraken te maken voor Sien.

Ik zie daar best wel tegenop. Ik vind het sowieso een ongemakkelijk onderwerp om over te praten, en helemaal als het over mijn eigen dochter gaat.

Het is wel belangrijk, dat snap ik en dus ga ik het gesprek gewoon aan. Ik had alleen nooit verwacht dat ik nog eens zou piekeren over het feit dat ze nu wel een man heeft.

Op 23 januari organiseert Sophi een gratis webinar over het onderwerp Seksualiteit bij jongeren met een verstandelijke beperking.