Tussen wal en schip

Niet 'goed' en niet 'slecht' genoeg

Wat als je net niet goed genoeg bent om mee te komen? Wat als je niet slecht genoeg bent om meer hulp te krijgen? Deze vragen zijn precies het pijnpunt waarmee wij als ouders vechten voor onze dochter.

Ze wil niet anders dan anderen zijn, maar kan ook niet eeuwig op haar tenen blijven lopen. Ze begon op de basisschool en deed groep 2 over omdat spelen het belangrijkste voor haar was, en nog steeds is nu ze maar liefst 12 jaar oud is. In groep 5 liep ze uit de klas bij uitleg, omdat ze geen idee had waar het nu eigenlijk over ging. Al die jaren durfde ze haar worsteling niet te laten zien, ze wilde niet anders gevonden worden.

Overvraagd op het speciaal onderwijs

Omdat de basisschool geen optie meer was werd het speciaal onderwijs. Ook daarin kun je je flink vergissen. Ze ging naar een school in Rotterdam en kwam weer op het punt dat ze zichzelf onzichtbaar moest maken. Ze liep weer op haar tenen en werd overvraagd en overschat. Ze dachten dat ze met gemak naar het MBO zou kunnen, wisten niets van het syndroom wat ze had (en deden geen moeite om zich hierin te verdiepen) en tijdens moeilijke gesprekken werd verteld dat het waarschijnlijk met thuis te maken had, want op school zagen ze niet veel.

Wij kregen dagelijks een kind thuis dat volledig overprikkeld was, boos, verdrietig en erg ongelukkig door haar school. Kort daarna besloten we dat het zo niet langer kon en hebben haar bij een andere school aangemeld waar ze wel tot bloei kwam. Althans tot groep 8, want haar vriendinnen vroegen haar veel en zaten niet met haar op één lijn.

Ze speelde liever met jongere kinderen, speelde thuis met knuffels en poppen en wilde regelmatig naar de speeltuin. De verwachtingen van anderen kunnen zo hoog liggen, maar als je daarin niet meekomt of nog erger, daar doodongelukkig van wordt, is dat het niet waard!

Motiveren en stimuleren van je kind

Waar ligt de kracht van motiveren en stimuleren en wanneer weet je dat je het plafond bereikt hebt voor je kind. Als moeder kun je dit aanvoelen. Bovendien is bekend dat als je het 22Q11ds syndroom hebt dat je dan beter iets onder kunt presteren, want als je continue overvraagd en overschat wordt kan dit ernstige gevolgen hebben voor je ontwikkeling en kan je zowel medisch, lichamelijk en geestelijk hard achteruitgaan.

Het is ook onnatuurlijk om je kind niet te veel te motiveren of te stimuleren, maar als dit helpt om je kind gelukkig en gezond te houden is dit zeker niet te veel gevraagd. Ondanks dat je bijna niets aan haar ziet, is er veel wat ons elke dag zorgen baart. Het gevecht om de epilepsie en slaapproblemen de baas te worden lijkt onmogelijk.

Voor ons als ouders is haar gelukkig en gezond houden het allerbelangrijkste. Voor sommigen zal ze het goed doen en voor anderen slecht, maar wij houden van haar precies zoals ze is.