Leert mijn kind wel wat op het speciaal onderwijs?

Mats is echt een lieverd. Hij doet geen vlieg kwaad.

Het lijkt wel alsof alles in zijn wereld in slow motion gaat. Tenminste zo stel ik het mij voor, dat de wereld zo voor hem voelt.

Als we thuis allemaal in een up tempo energie zitten en alles snel gaat, gaat Mats meestal op de bank wachten tot iemand hem komt helpen. Als je hem snel iets vraagt, krijg je meestal geen reactie. Maar als je de tijd voor hem neemt en hem even bedenktijd geeft, krijg je hele slimme antwoorden.

Voor mij voelt het altijd alsof hij de wereld best begrijpt, maar het gaat allemaal gewoon veel te snel.

Thuis kunnen we onszelf best aanpassen aan zijn tempo. Of mijn man en ik splitsen op tussen Fien en Mats, zodat Fien niet bij alles op haar broertje hoeft te wachten.

Op school is het aanpassen van het tempo soms niet echt mogelijk. Ze hebben wel kleine klassen bij Mats op school. 16 kinderen per klas ongeveer. Maar net als Mats hebben alle kinderen daar een gebruiksaanwijzing.

Zelfs met twee juffen zie ik gewoon dat ze hun handen vol hebben aan de klas.

De kinderen die het moeilijkste zijn krijgen de meeste aandacht. Dat snap ik wel, maar mijn rustige Mats lijkt soms een beetje in de vergetelheid te komen dan.

Als ik hem vraag wat hij gedaan heeft op school, dan zegt hij vaak: 'zitten'. Als ik aan zijn juf vraag wat hij heeft gedaan dan zegt ze iets van: 'lekker gespeeld'.

Maar ik weet hoe dat gaat. Als je hem niet een beetje aanstuurt of betrekt ergens in, dan staat hij gewoon te kijken naar anderen. Hij doet niet echt mee. Of als je hem een werkje of een puzzeltje laat maken, dan nemen andere kinderen het vaak over en hij laat dat dan gewoon gebeuren.

Ik ben zo bang dat hij helemaal niks leert op school. Terwijl ik weet dat het echt wel in hem zit.

Hij heeft het meestal wel naar zijn zin op school, maar is ook wel snel erg moe van alle drukke kinderen. Soms vraag ik mij af of ik hem niet beter thuisonderwijs kan geven. Ik denk dat hij dan gewoon echt veel meer leert.

Aan de andere kant wil ik hem ook niet zijn school en andere kinderen ontnemen. Uiteindelijk zal hij zich toch staande moeten gaan houden in deze wereld.

Digna Verheul (39), de schrijfster van dit blog, is moeder van 3 kinderen van 16, 12 en 11. De jongste heeft een vorm van autisme. Digna werkt ruim 20 jaar in de hulpverlening. Binnen de kinder- en jeugdpsychiatrie en gehandicaptenzorg was zij therapeut, 1e lijns hulpverlener en manager.

In haar praktijk Aandacht en Groei verzorgt Digna coaching, trainingen en cursussen voor zorgmedewerkers, kinderen en hun ouders. In haar blogs vertelt ze wat zij meemaakt in haar gezin, omgeving en praktijk.