Het leed dat passend onderwijs heet

Het leed dat passend onderwijs heet

Mijn dochter heeft de basisschool nog doorlopen tot ze naar groep 5 zou gaan en dit helemaal niet lukte. Daarna kwamen de diagnoses aan het licht en zagen ze pas goed dat ze enorm op haar tenen liep op school. Ze ging weg zodra de juf iets ging uitleggen en heeft het alfabet geleerd door beelddenken.

Het was niet gemakkelijk om daarna goed onderwijs te vinden en er gingen dan ook intensieve gesprekken aan vooraf. Nadat we diverse scholen hadden bezocht, kwamen we uit bij een school (speciaal onderwijs, cluster 3) in Rotterdam.

Helaas werd er daar veel meer van haar gevraagd dan ze aankon. De leerkrachten vergisten zich omdat je aan de buitenkant niet veel aan haar ziet. Maar ze liep weer op haar tenen. Iedere dag kwam ze boos en overprikkeld uit school en dit konden wij niet langer aanzien.

De gesprekken met school waren pijnlijk

Hoewel ze voldoende op de hoogte waren van wat onze dochter had, hadden de leerkrachten een totaal ander beeld van haar. Ze dachten zelfs dat ze makkelijk naar het MBO zou kunnen en gewoon een goed gesprek kon voeren met een volwassene. Niets was minder waar en deze gesprekken waren dan ook zeer pittig.

Zoveel mensen waren betrokken. Het voelde alsof ik moest vechten als een leeuw voor mijn dochter. Het was gewoon te zwaar voor haar en ze wilden haar niveau niet aanpassen. Uiteindelijk heeft dit ervoor gezorgd dat we op zoek gingen naar een andere school die beter bij haar paste. Dat werd een superfijne school in Dordrecht.

Bij het observeren in de klas zagen ze dat onze dochter enorm op haar tenen liep. Deze school, speciaal onderwijs cluster 3 (ZMLK), was voor haar een verademing.

Ze kwam de eerste schooldag thuis met een briefje dat ze school leuk vond. Toen wist ik dat we de juiste keuze hadden gemaakt!

Onze zoon heeft de basisschool goed doorlopen toen het eind groep 7 helemaal mis ging

Hij vond het moeilijk en was snel overprikkeld. Net daarvoor hadden we de diagnoses autisme en adhd gekregen en helaas had hij al die jaren ervoor op zijn tenen gelopen en kwam het er ineens uit. Hij was overbelast en had meer hulp nodig.

In groep 8 ging hij 3 ochtenden naar school en 2 ochtenden naar Yulius voor een hulptraject. De overbelasting werd steeds iets minder. We merkten dat zijn autisme best een groot probleem voor hem was. We hebben intensieve gesprekken gehad met deskundigen, om te bepalen of onze zoon naar het VSO zou gaan of een jaar zorg zou krijgen.

Hij had zin om naar het VSO te gaan en heeft zelf een school uitgezocht die hem het meest passend leek. Helaas zat hij na de eerste week al thuis vanwege overprikkeling. Daarna hebben we het nog een aantal keren geprobeerd, maar het lukte hem niet om zowel de stof goed op te pakken als alles erom heen te accepteren.

Hij was overprikkeld en overbelast

Omdat hij ook medische problematiek heeft, met hierbij de overprikkeling en overbelasting, heeft dit tot de conclusie geleid dat er binnen het onderwijs voor hem momenteel geen geschikte plek beschikbaar is. Hij is sociaal-emotioneel heel jong en heeft wellicht ook nog een lichte vorm van dyslexie.

Dit heeft ervoor gezorgd dat hij maanden thuis kwam te zitten. Hoewel hij enorm bijkwam thuis, was het voor ons best een aanpassing en gaf het toch weer wat overbelasting in alle zorg. Ondertussen waren er veel intensieve gesprekken met school, Yulius en het wijkteam om te kijken wat het beste was voor Ryan.

We hebben toen twee plekken bezocht, om te kijken of dit beter aansluit dan school.

Gelukkig is er nu vooruitzicht op een ontwikkelingsplek voor Ryan

We hopen zo dat hij hier enorm op gaat bloeien en daarna wellicht toch nog tot leren komt. Maar we vieren ieder klein succes, want dat is voor hem een enorme prestatie!

Hebben jullie ook een lange weg afgelegd voordat jullie kind het juiste onderwijs kreeg?