Dianne's zoon Boy moet naar een zmlk school

Dianne is moeder van Boy (6). Boy heeft een ontwikkelingsachterstand en zit op het speciaal onderwijs. Vorige maand is er aangegeven op school dat Boy eigenlijk meer zou passen op een zmlk-school. Dianne vertelt over haar zoektocht vol gevoelens.

Heel eerlijk diep in mijn hart weet ik echt wel dat Boy anders is dan de meeste kinderen

Hij ontwikkelt zich anders, en maakt slechts kleine stapjes vooruit. Die vieren we trouwens uitbundig. Toen hij naar het speciaal onderwijs moest, nadat hij op de normale basisschool in groep 1 had gezeten, moest ik toch even slikken.

Naarmate het eerste jaar op de normale basisschool vorderde kwam eigenlijk al ter sprake dat Boy niet goed meekwam met de rest. We hebben toen besloten om hem op het speciaal onderwijs nog een keer groep 1 te laten doen.

Het was een grote emotionele stap voor mij, maar ik zag al vrij snel dat Boy erg op zijn plek zat. In plaats van schreeuwen en huilen, ging hij ineens lachend mee naar school. Er was veel meer aandacht voor hem in de kleine groep en er waren twee juffen in de klas.

Een maand geleden kwam de echte klap voor mij. Boy komt nog steeds niet mee met de groep

Ondanks dat hij voor de tweede keer in groep 1 zit én nu op het speciaal onderwijs, is Boy er niet op zijn plek.

Wat ik niet wist is dat er ook nog een school voor als je het niet redt op het speciaal onderwijs. Het heet een zmlk-school. Voor zeer moeilijk lerende kinderen. Het leek de juf en de schooltherapeut beter als we vast gingen kijken op een andere school omdat Boy hier niet naar groep 2 kon. Ze somden daarna een hele reeks met situaties op waaruit bleek dat hij niet kon blijven.

Hij bleef niet zitten op de stoel, hij deed niet mee met de groep, hij speelde buiten alleen maar in zijn eentje

Bij elke situatie die ze uitlegden voelde het alsof iemand mij keihard op mijn achterhoofd sloeg. Mijn hoofd duizelde en ik kon het gewoon niet meer aanhoren op een gegeven moment. Ik weet niet eens meer hoe en of ik wel gedag heb gezegd.

Thuis heb ik echt heel heel hard gehuild. Ik was ook boos en toen weer verdrietig en toen weer gelaten en daarna alles weer opnieuw.

Na een week lukte het mij om naar de scholen te kijken die geschikt kunnen zijn voor Boy.

Inmiddels heb ik bij twee scholen een afspraak staan

Hoewel ik nog steeds een beetje in shock ben, geloof ik ook wel weer dat deze stap goed komt. En boven alles gun ik mijn mannetje natuurlijk een school waar hij zich lekker voelt en mee kan doen. Daar houd ik mij aan vast.