Van overprikkeling naar ontspanning

Harde geluiden

Zondagavond 17.00uur. Papa gaat pannenkoeken bakken en Noortje en ik zitten in de woonkamer ganzenbord te spelen. De mixer gaat aan in de keuken voor het beslag en Noortje slaat haar handen tegen de oren. “Nee, papa wacht, eerst koptelefoon!”.

Noortje is altijd gevoelig geweest voor harde geluiden, zeker als deze onverwachts komen. Thuis zijn we er inmiddels redelijk op ingespeeld; de gehoorbeschermer, koptelefoon zoals ze zelf zegt, ligt altijd binnen handbereik. Buiten de deur geeft dat de nodige uitdagingen. Noortje begon toen ze vier was op het reguliere onderwijs. Al snel bleek dat alle geluiden haar teveel werden. Omdat ze daarnaast ook alles om zich heen registreert wat ze ziet, heeft haar brein nauwelijks de kans om te filteren, laat staan ook nog iets te leren.

Helpen met ontprikkelen

Ze zat regelmatig bij de juf onder het bureau of ze liep de klas uit. Wat dat betreft probeerde ze wel voor zichzelf te zorgen. Met behulp van de huidige school, speciaal onderwijs, en een SI (sensorische integratie) therapeute hebben we verschillende dingen geprobeerd om haar te helpen. Zo borstelen we haar voor het slapen gaan als het een intensieve dag is geweest en ze slaapt onder een verzwaringsdeken.

Dit helpt haar wel om de prikkels achteraf beter te verwerken, maar op de momenten zelf blijft alles hard binnenkomen. Hierdoor blijft ze soms hangen in een overprikkelende staat, waardoor ze ook minder van de dag kan genieten. Dit brengt ons bij een bijzondere vorm van therapie: Dolfijntherapie op Curaçao. Het staat al lang op ons wensenlijstje en binnenkort gaat het er echt van komen.

Dolfijnentherapie

Ik kwam ermee in aanraking op de besloten Facebook pagina van de 'Down mama’s'. Vol enthousiasme én met succesverhalen werd erover gepost. De therapie brengt kinderen met een beperking een stapje verder in hun ontwikkeling. Het startpunt is waar ze op dat moment staan. Samen met het team stel je als ouders de doelen op waar je aan wilt werken. Het hele gezin wordt bij de therapie betrokken en we krijgen straks handvatten mee, hoe we de ervaringen in het dagelijks leven kunnen integreren.

Tijdens de therapie worden speelse en gerichte oefeningen gecombineerd met het zwemmen en communiceren met de dolfijnen. Noortje heeft sinds kort haar A-diploma, maar dit is zeker geen vereiste. Dolfijnen staan bekend om hun intuïtieve vermogen. De interactie met de dieren stimuleert de concentratie, verminderd angst en kan helpen bij het beter reguleren van prikkels. We zijn erg benieuwd.

Alleen de reis is al een avontuur

Noortje heeft ook nog nooit gevlogen, dus uitdagingen genoeg. Nu is ze niet bang aangelegd, ze wil in een pretpark altijd in de hoogste en snelste achtbaan, dus ik denk dat dat wel goed komt. Van haar oren heeft ze nooit last onder water, dus hopelijk ook niet in de lucht.

Als voorbereiding hebben we laatst haar nichtjes opgehaald van het vliegveld, zodat ze kan wennen aan de vele mensen en alles wat er gebeurt. Het vliegtuig-spotdeck was helaas gesloten, maar bovenop het hoogste parkeerdeck konden we de vliegtuigen zien starten en dalen. Noortje was er gauw op uitgekeken, ze wilde erin.

Samen met Noor lees ik het boek “Kaatje in het vliegtuig”. Als de papa in het boekje naar het toilet gaat, haakt Noortje af, dat kan toch niet in een vliegtuig? We lezen over de piloot, die we wel kunnen horen, maar niet kunnen zien. Nog genoeg uit te leggen, maar ik breng het enthousiast, als een groot avontuur en Noortje heeft er zin in.

We zijn al blij met een kleine verbetering

We hebben een mooi, overzichtelijk fotoalbum/ informatieboekje gekregen van het CDTC waar ze regelmatig in bladert en heeft laten zien in de klas. We verwachten geen wonderen van de therapie, maar als ze door deze ervaring beter leert omgaan met haar gevoeligheid, is dat al een enorme winst. Het vervolg van dit bijzondere avontuur kun je lezen in het volgende blog. Wij zijn er (bijna) klaar voor!