Zo leren alle drie de jongens helpen in het huishouden

Cato is moeder van drie zonen, waarvan Steven, de middelste, het syndroom van Down heeft. Bij haar thuis draagt iedereen z’n steentje bij aan het huishouden. Ze vertelt hoe zij juist een kwaliteit van Steven inzet.

zo betrek je je hele gezin bij de huishoudelijke taken

Toen we tijdens de coronacrisis veel en een lange tijd met het gezin thuis waren, vond ik het nog belangrijker dan daarvoor dat iedereen zijn steentje bijdraagt. Dit hebben we erin gehouden. Ik moet er wel voor waken dat ik niet automatisch alle dagelijkse routine-klusjes zelf doe. Want zelf doen gaat zoveel sneller dan iedere keer de jongens vragen en nog ’ns vragen en dan moeten soebatten en discussiëren. Ook al snappen ze dat het nodig is en hebben ze beloofd meer te zullen helpen; eigen initiatief is er niet bij.

Visualiseren

Na een paar avonden discussiëren en lange gezichten, waarbij het natuurlijk zo was dat de oudste nóóit wat deed, de jongste zich ervan af maakte en Steven alle makkelijke klusjes kreeg, was ik het gezeur zat. Al zat er misschien wel een kern van waarheid in de opmerking dat Steef alle makkelijke klusjes kreeg. Ik nam mijn toevlucht tot een beproefde Steven-methode: visualiseren.

Toen ze na het eten weer gevlogen waren en alles behalve hun eigen borden nog op tafel stond - eigen bord naar de keuken brengen, dát snappen ze ondertussen wel -, pakte ik een groot vel papier en een dikke stift. Ik schreef onder elkaar een hele lijst met klusjes die gedaan moesten worden. Inclusief de was opvouwen, vegen en vuilnis wegbrengen. Ik zorgde dat het totaal een veelvoud van vijf was en zette mijn eigen naam alvast achter die taken die ik beslist zelf wilde doen, zoals de vaatwasser inruimen.

Taakverdeling

Ik riep de heren - inclusief papa - erbij, zei dat het me niet uitmaakte wie wat deed, maar dat ze hun naam achter de taken moesten schrijven en aan de slag moesten.

En warempel: het werkte!

Spotify ging op een meezing-playlist en even later waren we alle vijf aan het werk. Steven had goed gezien dat ‘de Donald Ducks opruimen’ en ‘de was in de droger doen’ niet de meest uitgebreide opdrachten waren en stapelde vrolijk de stripboeken op. De anderen konden er niets van zeggen, want ze hadden de taken zelf verdeeld.

Tevreden keek ik een half uur later in de rondte, ik had een opgeruimd huis. De dingen opschrijven, een planning maken die je kan zien, werkt dus niet alleen voor Steven. Ze krijgen gewoon allemaal graag voorgekauwd wat, wanneer en hoe.