Ture speelt gewoon mee met Memory, hoe tof is dat?

Annemarie en Robert zijn ouders van 3 jongens, Art (12) Ture (10) en Ties (7). Ture heeft een licht verstandelijke beperking en zit op het speciaal onderwijs. Het gezin houdt van samen bordspelletjes spelen. Annemarie vertelt hoe dat in haar gezin gaat.

Bij ons thuis is het vrijwel altijd rustig. Daarmee bedoel ik eigenlijk, er komt niet zoveel visite bij ons.

Al onze kinderen en ook mijn man zijn snel overprikkelt door alles wat er de hele week gebeurt op school en op het werk. Thuis is echt onze veilige rusthaven. Natuurlijk komen er weleens kinderen spelen, maar niet zo vaak.

Art en Ties spelen graag buiten met andere kinderen en thuis kijken ze liever een filmpje alleen of met elkaar.

Onze middelste zoon Ture heeft extra veel rust nodig. Na schooltijd is zijn dag eigenlijk helemaal klaar. Al zijn energie is dan op en hij wil alleen nog maar uitrusten. Gelukkig is daar thuis alle tijd een ruimte voor.

Speciaal voor Ture hebben we een snoezelhoekje gemaakt waar hij lekker kan ontspannen.

Doordat het hoekje in de woonkamer is, kan hij er wel gezellig bij zijn, maar hoeft hij niet echt deel te nemen aan de gezinsdrukte.

Vaak zit hij in het hoekje op zijn zitzak met zijn koptelefoon op en luistert hij naar rustige muziek, terwijl hij ons observeert. Soms vraag ik mij weleens af wat er dan in zijn hoofd omgaat, maar hij vertelt er nooit iets over.

In het weekend spelen we vaak spelletjes met de jongens. Eigenlijk vindt iedereen bij ons thuis dat leuk. Alleen voor Ture gaan de spelletjes veel te snel. Hij kijkt liever mee. Soms vanuit zijn hoekje, maar vaak komt hij er ook bij zitten op schoot.

Sinds een tijdje spelen ze bij hem in de klas Memory. In eerste instantie had de juf niet het idee dat hij dat erg leuk vond, maar thuis pakte hij het spel een keer uit de kast.

Meestal speelt Ture met de Memory kaartjes of gaat ze sorteren, maar nu wilde hij duidelijk het spelletje spelen.

Ture kan dit spelletje gewoon meespelen, hoe tof is dat? Ik vind het zo leuk om te zien hoe hij dan met zijn broers of ons een spelletje kan meedoen waar hij ook echt van geniet.

Hij is dan weer op een nieuwe manier betrokken bij het gezin. Het zijn mooie stappen vooruit in zijn ontwikkeling, die voor ons als ouders heel veel betekenen.

Ik ben trots op ons prachtige gezin!