Truckerritten voor geweldige mensen

Zwaaien naar enthousiaste mensen

We stonden al bij de kassa. Dus ik zei: ik ga zwaaien. En als ik daar zo sta te zwaaien springen de tranen me in de ogen. Prachtig vind ik het. Die enthousiaste mensen.

De één hangt half uit het raam. De ander filmt iedereen langs de kant. De volgende geniet zomaar stilletjes. Grote brede glimlachen. De meeste terug zwaaiend. En zich helemaal bijzonder voelend. Zo hoog in zo'n mooie truck.

Genieten van onze zoon, ondanks zijn beperking

Antoine stond bij de kassa. En vertelde later wat er gebeurde. Zegt een vrouw: "Ik ben maar wat blij dat mijn kinderen gezond zijn.” Waarop Antoine antwoordde: "En ik ben dankbaar voor onze zoon met een beperking".

Oei. Die zat. De mevrouw verontschuldigde zich.

Antoine legde haar uit, dat dat altijd zo makkelijk wordt gezegd door mensen. Maar kinderen met een beperking geven juist heel veel liefde. En wij genieten enorm van onze zoon.

Die mevrouw kreeg even een les. Dat het ook anders kan. Dat beelden die je hebt niet altijd kloppen en dat je dan dus eigenlijk geen idee hebt wat je zegt.

Natuurlijk mag je blij zijn dat je kinderen 'gezond' zijn. Maar wat is gezond? Wij zeggen: onze kinderen zijn allebei gezond. Maar Nathan heeft zijn beperking. En dat maakt hem juist uniek.

Oké, we hebben veel zorgen. Moeten veel zorgen. Maar dat maakt toch niet dat we minder van hem genieten?! Ik denk zelfs juist meer! Hij laat zo makkelijk van zich houden. Is zo afhankelijk van ons. En dat blijft hij. Je leert om de kleine dingen te waarderen. Je leert mogelijkheden te zien waar dingen onmogelijk lijken. En.... Ik zou nog zo veel meer kunnen zeggen.

Het voelt alsof je je kind moet verdedigen

Je kind met een beperking moeten verdedigen. Zo voelt het vaak. In sommige landen niet welkom. In gesprekken met artsen soms zo ingewikkeld. Veel mensen ook die zo'n kindje niet zouden willen. Onbegrijpelijk voor ons.

Wij zijn zo dankbaar voor onze lieve jongen, die ons gezin zoveel kleur geeft. Juist zoveel vreugde. Ik zou iedereen zo'n lieverd als Nathan wensen.

En ik hoop dat die mevrouw achter haar oren krabbelt. En nog een keer denkt: Ja, die papa had gelijk. Deze kinderen zijn ook heel waardevol. Op hun eigen, unieke, speciale manier.

En ik hoop ook dat ze ook een keer gaat zwaaien. Dat steeds meer mensen gaan zwaaien. Naar deze prachtige mensen, met misschien soms ingewikkelde beperkingen, maar zo geliefd door hun omgeving. En die mensen in die trucks, die voelen zich speciaal op zo’n dag. Of ze nu het liefst wegkruipen of uit het raam hangen. Het is hun dag. Hun moment.

Nathan kan jammer genoeg niet mee in zo’n truck. Prachtig zou hij het vinden. En die herrie, vindt hij ook leuk. Al weet ik niet of hij dat zo lang volhoudt. Maar in een vrachtwagen zitten, zou hij geweldig vinden.

Genieten van kleine dingen

Soms mis ik dat weleens. Dan zou ik een tilsysteem willen, die onze Nathan overal in kan tillen. Een paar jaar geleden zat ik samen met hem op de quad. Toen was hij al wel zwaar. Maar nu… hij wordt zwaarder, en mijn krachten zijn niet meer zo dat ik hem overal op en in kan tillen. Gelukkig als papa erbij is kan Nathan nog wel veel. Pasgeleden nog heerlijk van een hoge glijbaan af, 3 keer achter elkaar. Antoine moest er wel moeite voor doen, maar het lukte. En wat heerlijk om dan die blik te zien, die lach te horen. Daar doe je het voor. Zolang als het kan. Dan doen we dat.

Dan zijn simpele dingen opeens heel speciaal. Genieten, met en van onze kinderen. In een truck, van een glijbaan, of waar dan ook. Laten we allemaal van de kleine dingen (leren) genieten!