Timons hoofd zit vol, want morgen is het uitje van school

Honderd vragen in het hoofd van Timon.

‘Hoe laat gaan we weg? Wie mag er voorop lopen? Waar is het? Ga jij ook mee? Kom je mij wel halen?’

Timon heeft morgen een uitje van school. Hij heeft er ontzettend veel zin in, maar eigenlijk kan hij de spanning niet goed aan. Honderd vragen heeft hij over het uitstapje. Op sommige vragen weet ik het antwoord, maar er zijn ook vragen waar ik het antwoord niet op weet.

Bijvoorbeeld op de vraag: Waar zijn de wc’s? Of: Hoe heet de man die de rondleiding geeft?

Soms moet ik weleens keihard lachen om een vraag die hij stelt.

Hij vroeg mij een keer toen we een wandeling in het bos maakten, kan ik hier ergens mijn telefoon opladen? Ik hield mijn lach op dat moment in en zei voor de grap: ‘Kijk, hier achter in deze boom zit een stopcontact.’ Toen hij kwam kijken bij de boom proestte ik het uit van het lachen.

Gelukkig kan hij dat wel hebben. Hij houdt wel van een geintje en ik leg hem daarna altijd uit, wat de grap is. Hij ziet dan ook de humor er wel van in.

Maar bij het uitstapje van morgen weet ik dat ik beter geen grappen kan maken. Hij is namelijk echt heel zenuwachtig, ook al zal hij dat nooit toegeven. Op dat moment grappen maken, zorgt alleen maar voor meer spanning.

En dus probeer ik op alle vragen zo goed mogelijk antwoord te geven.

We gebruiken drie vakjes om de vragen in te delen.

Het eerste vakje is de prullenbak. Daar gaan alle vragen in waarvan het antwoord niet belangrijk is voor het uitstapje. De vraag welke man de rondleiding geeft kan bijvoorbeeld naar de prullenbak.

Dan hebben we de parkeerplaats. Alle vragen die alleen de juf kan beantwoorden mogen naar de parkeerplaats. Morgen als hij de juf weer ziet kan hij de vragen van de parkeerplaats stellen aan haar. Zoals de vraag wie er voorop mag lopen.

En als laatste hebben we de vragen die we kunnen beantwoorden. Gelukkig zijn dat er ook heel veel.

Het systeem is helaas niet waterdicht.

Soms accepteert hij niet dat ik een vraag niet weet of dat de vraag niet belangrijk is en naar de prullenbak mag. We komen dan in van die gezellige discussies terecht.

Timon: ‘Als jij de vraag in de prullenbak gooit dan haal ik hem er gewoon weer uit.'

Eén keer dacht ik slim te zijn. Ik zei tegen hem dat hij zijn vragen tussen 2 en 5 uur aan papa kon stellen. Ik dacht even heerlijk rust te hebben.

Na een uur kwam mijn man naar mij toe. Timon zat boos op zijn kamer omdat mijn man niet zoveel antwoorden wist als ik en de parkeerplaats volgens Timon een zooitje was inmiddels.

Hij had zijn vader vervolgens gevraagd om zich nooit meer met de parkeerplaats te bemoeien en stormde daarna naar boven.

Gelukkig is het bijna morgen en kan hij weer ontspannen als hij thuis is.

Hij kijkt er zo naar uit, maar wij kijken stiekem uit naar het moment daarna.

Een ontspannen Timon die komt vertellen wat hij allemaal beleefd heeft die dag en zich daarna weer voldaan in zijn eigen wereld stort.

Digna Verheul (39), de schrijfster van dit blog, is moeder van 3 kinderen van 16, 12 en 11. De jongste heeft een vorm van autisme. Digna werkt ruim 20 jaar in de hulpverlening. Binnen de kinder- en jeugdpsychiatrie en gehandicaptenzorg was zij therapeut, 1e lijns hulpverlener en manager.

In haar praktijk Aandacht en Groei verzorgt Digna coaching, trainingen en cursussen voor zorgmedewerkers, kinderen en hun ouders. In haar blogs vertelt ze wat zij meemaakt in haar gezin, omgeving en praktijk.