Suikerfeest: Meedoen is zó belangrijk

Hij hoort er gewoon bij

“Mijn oom Brahim heeft het syndroom van Down, dus je ziet van een kilometer afstand dat hij een beperking heeft. Hij viert het Suikerfeest geheel op zijn eigen manier. Hij trekt met de mannen op als het tijd is om naar de moskee te gaan. Als de cadeautjes komen zit hij tussen de kinderen. Daar is ruimte voor. Die maken we voor hem. Dat komt ook omdat mijn vader vasthoudt aan het mantra van mijn grootvader: ‘Hij hoort er gewoon bij,' zei die dan. Daarmee hebben we een eigen familietraditie gemaakt. Eentje die iets voor ons betekent en die we meenemen in de toekomst.”

“In het begin waren er blikken,” vervolgt Izîl. “Er werd gefluisterd dat naar de moskee gaan voor mijn oom niet fard (verplicht) zou zijn. Mijn grootvader heeft zich daar nooit iets van aangetrokken. Hij werd daarin ook gesteund door onze imam.”

Plezier van het plezier

“Het mooie van het Suikerfeest is dat het van nature een inclusief feest is. Iedereen is in zijn mooiste witte outfit en doet op zijn eigen manier mee. Er is lekker eten en er zijn cadeautjes. Je merkt aan mijn oom dat hij misschien niet alle ins en outs van het feest begrijpt, maar hij ziet de blije blikken om zich heen, hoort vrolijke stemmen en voelt dat hij er helemaal bij hoort. Hij heeft ook plezier van het plezier dat hij om zich heen ziet. Hij praat er vaak nog maanden over na.”

Aarzelend in beweging

“Er zijn veel plekken in de wereld waar mensen met een beperking in de marge leven. Ik kan natuurlijk alleen praten over mijn eigen familie, maar er komen dingen in beweging. In Marokko is er bijvoorbeeld sinds 2016 een wet waarin de rechten van mensen met een beperking zijn vastgelegd. Er is flinke kritiek over de manier waarop die wet is opgesteld en wordt ingevoerd, maar het is wel een volgende stap. Mensen met een beperking worden genoemd.”