Huis- tuin- en keukenongelukjes

Als ik naar buiten kijk zie ik dat Ive huilt

Ive speelt vaak buiten, dan rommelt ze met takjes, schommelt of springt op de trampoline. Aan het einde van de dag sta ik brood te smeren voor de volgende dag, terwijl de oven z’n werk doet om een avondmaaltijd klaar te maken. Ik sta met mijn rug naar de tuin. Als ik naar de kast loop zie ik dat Ive probeert op te staan van de grond op haar beide knieën, maar dat lukt niet en ze huilt.

Ze is gevallen. Ik ren er heen, nog vers in mijn geheugen toen ze twee jaar geleden viel en haar onderbeen brak en niet zelf overeind kwam. We helpen haar samen overeind, want ze doet niets meer met haar linkerbeen….

Ive geeft pijn aan maar lijkt veel minder overstuur dan bij de breuk van twee jaar geleden. We kijken het even aan, misschien is ze geschrokken met het oude trauma nog in haar hoofd? Of is er toch meer aan de hand, hoe ziet het eruit? Ze reageert eigenlijk niet onwijs als we haar aanraken.

Bij onderzoek geeft Ive geen kik

We overleggen met de Huisartsenpost. Ook zij denken dat het wellicht toch pijn is van de val zelf en geven haar pijnstilling in de hoop dat het er de volgende dag anders uit zal zien.

We kunnen met Ive geen plan maken om naar boven te komen zonder haar linkerbeen te belasten, dus “slapen” we met haar beneden op de bank.

De volgende dag is het niet beter, en ook bij de huisarts geeft Ive bij onderzoek (en dat doet de huisarts bewust stevig), geen kik.

Na een week blijkt haar bovenbeen toch gebroken

Lang verhaal kort; een week rust gehouden, pijn en frustratie. Toch door naar de kinderpoli en daar bleek Ive haar bovenbeen gebroken te hebben. Zo ontzettend zielig! Zulke ongelukjes, breuken en tegenslag, is bij Ive groots. Overweldigend. Ingewikkeld en extra zwaar.

Er volgt een opname, wachten op de juiste behandeling (wat bij Ive ook een extra uitdaging is), overplaatsing en getouwtrek onder specialisten. Maar uiteindelijk belanden we in een specialistisch ziekenhuis waarbij de begeleiding optimaal is voor Ive en voor ons. Een ontzettend kundig team, en na een paar dagen mogen we met ambulance weer naar huis.

Een simpel ongelukje maakt alles zo complex

Nu zijn we bezig met wekenlang niet belasten. Het is een rollercoaster, voor haar, voor ons allemaal. Maar we maken er iets van! Van die huis- tuin- en keukenongelukjes die zo ontzettend bepalen bij hoe bijzonder Ive is, en hoe complex dan alles “opeens” extra is.

Op naar weer een wandelende dochter in de tuin!