Log in of maak een account aan.
Dotea is moeder van 5 kinderen. 3 meiden en 2 jongens. Naomi van 6 is de één na jongste van het gezin. Ze is geboren met zuurstofgebrek waardoor ze hersenschade heeft opgelopen bij de geboorte.
Dotea verteld hoe Naomi wordt gedragen in het gezin, maar niet wordt verwend.
Ik denk dat het goed is dat Naomi in ons gezin is geboren. God heeft haar aan ons geschonken, omdat hij wist dat ze goed bij ons past. Naomi heeft 2 oudere zussen en een broer en 1 klein broertje. Het is een drukke boel bij ons thuis. De oudste is 12 en de jongste is 3.
Volgend jaar gaat onze oudste dochter naar de middelbare school en onze jongste naar school. Ze zitten net niet allemaal tegelijk op de basisschool. Alle kinderen gaan wel naar dezelfde school bij ons in het dorp, behalve Naomi. Door haar handicap kan zij niet meekomen in het gewone onderwijs.
Ik vind dat wel jammer omdat wij veel waarde hechten aan onze christelijke gemeenschap en Naomi daar dan voor mijn gevoel net een beetje buiten staat. De school waar zij naartoe gaat is vanuit oorsprong wel christelijk, maar ze doen niet zoveel met het geloof daar en er zitten ook kinderen met andere geloofsovertuigingen.
Ik vind dat niet erg, maar als ik anders had kunnen kiezen had ik dat wel graag anders gezien. Los van school behandelen wij Naomi thuis gewoon als een kind. Ze doet alles mee, maar soms moet ze een beetje extra geholpen worden of gaat het iets langzamer.
Op vrijdagavond doen wij bijvoorbeeld altijd een spelletje thuis. Naomi mag ook meedoen, maar we laten haar niet expres winnen ofzo. Wij vinden het erg belangrijk dat iedereen mee kan doen en dat iedereen de kans krijgt die hij of zij aankan. Verliezen met een spelletje hoort ook bij meedoen.
De andere kinderen weten wel dat Naomi niet zo goed tegen haar verlies kan en helpen haar altijd een beetje mee, maar niet altijd. Zelf willen ze soms ook heel graag winnen.
Ik denk dat onze kinderen het fijn hebben met elkaar. Door Naomi zijn ze gewend om rekening te houden met elkaar en voor elkaar te zorgen. En Naomi is gewend dat ze soms ook even moet wachten of het zelf moet proberen.
Op haar school zie ik weleens kinderen die staan te schreeuwen of te slaan en dat de ouders dan heel erg hun best gaan doen om die kinderen hun zin te geven. Bij ons gebeurt dat niet. Ook Naomi krijgt weleens straf als ze iets niet goed doet, net als de andere kinderen.
Want ook kinderen met een handicap kunnen verwend raken als je ze niet opvoedt. Tuurlijk houden we allemaal rekening met haar in het gezin, maar het is geen prinses.
Ze moet bijvoorbeeld gewoon meehelpen met het afruimen van de tafel na het eten. De andere kinderen doen wel meer, meestal lukt het haar om haar bord en beker te brengen en in die tijd heeft de rest alles al afgeruimd. Maar dat geeft niet. Ze doet mee op haar niveau en dat doet ze heel goed.
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en ontvang maandelijks
de nieuwste inspirerende verhalen in je mailbox!