Op vakantie met een kind met beperking: een aangepaste vakantie boeken of juist niet?

Hé Karin,

We mogen weer op vakantie, binnen alle RIVM-restricties. Leuk, we hebben er zin in. Ook dit jaar kregen we de vraag van kennissen of we nu wél meegingen naar dat aangepaste vakantiepark waar zij zelf zo enthousiast over zijn en dat weer open is. Ze zijn enthousiast omdat hun kind met een beperking daar zichzelf kan zijn en enthousiast omdat het er zo ontspannen is. Dus bekeek ik de website maar weer 'ns en besloot opnieuw dat het echt helemaal niets voor ons is.

Ik zou de hele vakantie de beperkingen van Tim extra voelen, juist omdat er zo bewust niet de nadruk op ligt. In de vakantie wil ik me graag een gewoon gezin voelen en wil ik niet dat alles om hem draait. Zoals vaak genoeg wel het geval is. En omdat hij - zolang er 's avonds maar kip of steak is - mee gaat in ons vakantieritme, lukt dat ook. Zijn broers willen graag stoere wandelingen maken, een bijzondere stad bezoeken, zeilen. Zij houden niet zo van animatieteams en gezellig bij het kampvuur. En dus heeft Tim ook wandelschoenen en leert ook hij zeilen.

En ik? Ik wil in de vakantie uit de sfeer van dat gehandicapte, ik wil even geen gesprekken voeren met mede ouders-van. Hoe fijn het ook is om gelijkgestemden te ontmoeten, daar heb ik de rest van het jaar voor. Vakantie is voor ons slapen in een afgelegen berghut, discussiëren of we hoog genoeg aan de wind varen en 's avonds in de haven stoere verhalen delen met andere zeilers. Dus nee, zo'n aangepaste vakantie is niet ons ding. Jullie wel toch?

X

Judith

Hi Judith,

Ik snap je helemaal. Sterker nog, ik dacht er jarenlang precies zo over als jij. Tot we twee jaar geleden overstag gingen en een aangepaste safaritent huurden op een vakantiepark in Frankrijk waar één gezinslid een beperking 'moest' hebben.

Heel eerlijk? We schrokken wel een beetje. Van de geluiden en van de ernst van andere handicaps. Maar na een dag hoorden we het al niet meer. En stiekem was het wel lekker dat de kreten van Steven eens een keer in het niet vielen, en dat hij niet als enige z’n chocomelk van tafel sloeg.

Waar jij zo’n gehandicaptenkamp als niet inclusief ervaart, was het op deze plek voor mij juist het tegenovergestelde. Er was bijvoorbeeld animatie voor álle kinderen tegelijk. Eerder vierden we vakantie in afgelegen huisjes zonder animatie, maar de Brussen bleken die georganiseerde activiteiten heerlijk te vinden. Van levend stratego tot een dropping in het bos of de Bonte Avond: alles deed er hinkend, rollend, kruipend of huppelend aan mee.

Onze voornaamste reden om terug te willen is niet Steven, of de zorg en hulpmiddelen die daar voor hem beschikbaar waren. We wilden terug voor de andere twee. Kinderen worden samen groot op die camping. Ze zien er dat ze niet de enige zijn met een ‘speciaal’ gezin. Ze raken bevriend met (of verliefd op) andere brusjes, en komen vaak later terug als begeleider. Steven z’n broer en zus keken hun ogen uit en lijken hun grote broer sinds de vakantie meer te waarderen. Of zoals zus al op dag één verbaasd concludeerde: ‘Eigenlijk is Steven best normaal.

We durven het dit jaar nog niet aan, maar volgend jaar zijn we zeker weer van de partij in zo’n safaritent.

X

Karin