Een reis die anders liep dan gepland

Ton en Monique zijn alweer 23 jaar de ouders van Sander. Zoals Ton het zelf zegt: 'Sander heeft geen steekje los, maar heeft er juist een paar teveel. Deze chromosoomafwijking heet het fragiele x syndroom en maakt Sander verstandelijk beperkt. Een bijzondere gozer dus.'

Ton schrijft anekdotes over wat zij zoal meemaken. Deze keer gaat het over een bijzondere (voetbal)reis die ze samen maken.

Op (voetbal)reis met Sander

We vinden het alle drie leuk om een voetbalreis te maken. Dat is een lang weekeinde weg, waar we een stad en een voetbalwedstrijd bezoeken. Barcelona, Manchester, Madrid en Milaan zijn al aan de beurt geweest. Nu was München aan de beurt en de wedstrijd werd Bayern München tegen Red Bull Leipzig op zondag 9 februari 2020. De nummers 1 en 2 van dat moment.

Dit keer was het anders. Monique ging met vriendinnen een lang weekeinde weg en Sander en ik besloten samen op voetbalreis te gaan. Met z’n tweeën naar München, vader en zoon. We boekten de reis weer bij Forza Voetbalreizen. Met de taxi naar Schiphol, met KLM naar vliegveld München en met de bus naar het hotel.

De heenreis liep op rolletjes. Op het vliegveld in München was het even zoeken naar de bus, maar verder verliep alles prima. We kwamen op vrijdag aan, de wedstrijd was op zondag en we zouden maandag weer terugvliegen. Op vrijdagavond een beetje de stad verkend en lekker uit eten geweest. Op zaterdag hebben we de weg naar het stadion gezocht en de stadiontour gedaan. Een rondleiding door het stadion en een bezoek aan het clubmuseum is vaste prik bij elke voetbalreis, net als het bezoek aan de officiële fanshop om een voetbalshirt te scoren.

Op zondag naar de wedstrijd. Alleen al het zien van de in het donker verlichte Allianz Arena is een hele belevenis. Net als het in de stroom meegevoerd worden door tienduizenden andere supporters. De wedstrijd viel tegen. Geen van beide teams nam risico’s en de pot eindigde in een bloedeloze brilstand.

Niet meer terug naar huis

Het was die dag al flink gaan waaien en dat werd een zeer zware storm die zelfs een eigen naam verdiende: Storm Ciara. Vluchten werden gecanceld, maar gelukkig stond die van ons nog op planning, tot we maandagochtend wakker werden. Ook wij konden niet meer terug.

Overleg met Louis van Forza leverde verschillende alternatieven met vliegtuig en trein, maar bij alle opties moest er overgestapt worden en overal vielen er vluchten en treinen uit. De enige zekerheid om thuis te komen was door het huren van een auto. Ik kon een optie voor dinsdagochtend krijgen op een huurauto die ik in Almere weer kon inleveren. Gelukkig konden we nog een extra nacht in het hotel blijven.

Niet vertrekken volgens plan leverde Sander veel spanning op

Ik zag wel op tegen die lange rit, maar het was de enige zekerheid om thuis te komen. Bij Sander werkt dit anders. Hij is verstandelijk beperkt en heeft houvast aan structuur. Het oorspronkelijke plan was om op maandag naar huis te gaan, dus moesten we die dag ook op weg. Dat we misschien niet thuis zouden komen was voor hem niet belangrijk. Over dit dilemma toch maar even met Monique gebeld en toen kwamen de tranen bij Sander. Tot die tijd was hij dapper omgegaan met de spanning. We besloten met elkaar om toch maar op weg te gaan met de trein.

Op het Centraal Station was het een chaos. De informatieborden liepen hopeloos achter de feiten aan. We hadden tickets voor een ICE naar Amsterdam. Het werd steeds later in de middag en de kans dat we konden vertrekken werd steeds kleiner.

Sander kan niet lezen, maar ergens eind van de middag zag hij “Amsterdam” boven een perron staan. We gingen maar weer eens kijken. Het was inderdaad een ICE die richting Amsterdam zou gaan. De conducteur gaf wel aan dat er weinig kans was dat zij ook aan zouden komen. Er was nog steeds overal hommeles met bomen op het spoor en kapotte bovenleidingen. We besloten in die trein te gaan zitten. Sander helemaal blij want we gingen naar huis. Ik ongerust, want geen idee waar we zouden stranden en dat kon wel eens diep in de nacht gebeuren.

Zodra de trein vertrok verdween de spanning

Na een uur vertrok de trein en bij Sander vertrok de spanning. Louis van Forza bood aan om stand-by te blijven. Ik kon hem bellen als we zouden stranden, ook als het laat werd. Hij ging dan onderdak voor ons zoeken. Halverwege de reis ging het fout. De trein moest omgeleid worden en kon niet door naar Amsterdam. Verder dan Duisburg kwamen we niet en Louis regelde een hotel voor ons, vlak naast het station.

Hoewel het laat was zijn we in de bar van het hotel nog even gaan chillen met een lekker koud biertje en zijn lekker gaan slapen. Na een heerlijk ontbijt gingen we weer op weg.

We vonden al snel de trein naar Amsterdam. Eenmaal gearriveerd durfde ik me ook te ontspannen en kon ik toch ook wel genieten van dit avontuur.