Een dagje uit was voor ons lang niet vanzelfsprekend

Gaan we met Noortje echt naar een musical?

Noortje is groot fan van Frozen en toen we hoorden dat er een musical kwam keken mijn man en ik elkaar vragend aan. Durven we het aan haar mee te nemen? Ondanks de drukte? Naar zo'n groot theater?

De musical draait in het circustheater in Scheveningen, dat betekent voor ons bijna anderhalf uur rijden. Haar liefde voor Frozen haalt ons toch over de streep. Met de juiste voorbereiding zou het moeten lukken. Mijn grootste zorg is dat ze het podium op wil; zingen en dansen is namelijk haar passie en wat is er leuker dan meedoen!?

De voorbereiding

Een week van tevoren hang ik een Frozen plaatje met het woord musical op haar pictobord. Het eerste wat ze iedere ochtend doet is op haar pictobord kijken en deze valt uiteraard gelijk op. “Ooh Frozen” roept ze. “Wat gaan we doen mama?” Ze kijkt me vragend aan. “Lees maar” zeg ik, om het te stimuleren. Haar wijsvinger begint bij de M. Ze spelt letter voor letter, een aantal raadt ze maar ze komt eruit. “Musical, gaan we naar Frozen musical?” ze kijkt me ongeloofwaardig aan. “Jazeker”, zeg ik lachend, “vindt je dat leuk?” Een overbodige vraag, zo blijkt. Ze maakt een vreugde dansje in de kamer. We kruipen samen achter de iPad, zodat ik haar het theater kan laten zien. We kijken rond in de hele grote zaal vol met mooie, rode stoelen. Noor is onder de indruk. Ik leg uit, dat het heel groot is, maar dat er plaats is voor iedereen, we hebben allemaal een kaartje. Anders gaat ze nog denken dat het niet past. Ik vertel dat er heel veel mensen zijn. “Ik mag koptelefoon op?” vraagt ze. Natuurlijk mag dat, sowieso een goed idee, de muziek gaat ook voor onze oren best hard. Ik vertel verder dat het belangrijk is, dat ze blijft zitten op de stoel. We mogen niet het podium op.

Niet dansen is erg moeilijk voor Noortje

"Thuis mag je dansen, in het theater blijven we zitten". We gaan naar de middagvoorstelling, met vast veel meer kinderen (en volwassenen ;) die graag mee willen doen op het podium, "maar dat kan echt niet", benadruk ik nog een keer.

Even later hoor ik haar op de bank het nog eens hardop herhalen, "blijven zitten op stoel, thuis dansen". De schat, denk ik bij mezelf, ik weet dat dit een moeilijk punt voor haar is. Ik herhaal het die week nog een paar keer. Zo ook dat we voor de voorstelling nog tijd hebben om in het reuzenrad te gaan. Het lijkt een prachtige zomerdag te worden en ook dat moet ik goed uitleggen. "We zien de zee, maar wij kunnen niet zwemmen; anders zitten we vol zand en zout in het theater. Dat is niet fijn". Ook dat herhaal ik in de loop van de week nog een paar keer.

Een dagje uit als gezin

Op de dag zelf laat ik het los, we gaan er een leuke dag van maken en zien wel hoe het loopt. De reis gaat voorspoedig en de zon schijnt uitbundig. Noortje geniet in het reuzenrad op de pier. Het allerliefste zou ze gaan bungeejumpen of aan de zipline hangen, waar we uitzicht op hebben vanuit het rad. Noortje is echt nergens bang voor. Ze ziet echter wel dat dat niet voor kinderen is. Gelukkig. Na de lunch gaan we naar het toilet, waar we Noor toch voor de zekerheid een luier aan doen. Bij spannende momenten, bijvoorbeeld een pretpark of nieuwe ervaringen, gaat het nog wel eens mis. Noortje vindt het prima, ze heeft een ruime rok aan met een kort dun legginkje erover (ook hier is van tevoren over nagedacht), zodat niemand het ziet.

Naar de musical bleek een goede keuze

We gaan richting theater en binnen is het al een gezellige drukte. Noortje blijft netjes bij ons in de buurt als we de stoelen opzoeken. We zitten tegen het gangpad aan dicht bij de deur, mocht het mis gaan dan zijn we zo buiten, zonder dat we de hele rij hoeven te storen. Noortje zit tussen ons in rond te kijken. Het wachten op het begin duurt best lang, maar dan zet de muziek zijn eerste klanken in en barst het spektakel los. Noortje kijkt met open mond, ze vindt het fantastisch. Ze slaat een arm om de nek van mijn man en mij heen en we krijgen allebei een dikke kus. Ik krijg een brok in mijn keel; hier doen we het voor, want wat zit ze te genieten. Vijf pogingen doet ze, ondanks alle voorbereidingen, om tussen ons uit te komen en het podium op te gaan. Op een gegeven moment moet ik toch heel streng zeggen dat ze nu echt moet blijven zitten, anders gaan we naar huis. Het helpt. In de pauze ziet ze de enorme orkestbak voor het podium en beseft ze dat ze er helemaal niet op kan. Na de pauze blijft ze keurig zitten.

Toch nog dansen

Tijdens het slotapplaus dwarrelen er papieren sneeuwvlokjes uit de lucht, onze hoofden zitten helemaal vol, en Noor vindt het prachtig. Na de voorstelling eten we nog een pannenkoek op de boulevard. Er heerst een ontspannen, gezellige sfeer. De mooie, misschien wel laatste, zomerdag draagt hier zeker aan bij. Zo ook de gezellige muziek. Noor heeft behoefte aan beweging na drie uur stil zitten en we maken een dansje op de boulevard.

Noortje maakt nog altijd stappen vooruit

We hebben genoten, met volle teugen. Van de voorstelling en deze prachtige dag. Dat we dit met elkaar als gezin kunnen doen was een aantal jaar terug nog ondenkbaar door de hoeveelheid prikkels en het wegloop-gedrag. We maken nog steeds stapjes vooruit en... de luier is droog gebleven. Trots op onze grote meid.