De ouders van Mees gaan 'op date', want ze hebben een zorgoppas

Ik heb al wel vaker een oppas geprobeerd te vinden, maar dat is niet gemakkelijk.

Die paar keer dat het wel lukte gaf het me meer spanning dan dat ik echt kon genieten van het uitstapje. Dat was ook wel in een andere periode, moet ik eerlijk toegeven. Anne was nog niet geboren en Mees was 3. Ik vroeg dan een meisje uit de buurt of een dochter van een vriendin.

Het lastige is dat je Mees goed moet laten weten wat de grenzen zijn en daar ook op moet anticiperen. Bij de oppasmeisjes trok hij bijvoorbeeld een keertje samen met zijn broer alle speelgoed uit de kast om vervolgens helemaal overprikkeld een woedaanval te krijgen. Eén van de meisjes moest toen huilen en wilde niet meer terugkomen.

Ik heb daarna echt een tijdje gedacht dat het beter zou zijn als we gewoon altijd thuis bleven.

Dat heeft een tijdje goed gewerkt en het gaf veel rust dat we niet steeds opnieuw gingen proberen een oppas te vinden.

Maar nu kreeg ik een tip van een moeder die een kind heeft bij Mees in de klas. Ze vertelde mij over de organisatie Zorgoppas. De oppas wordt gescreend en er wordt samen met ons gekeken wat een goede match zou kunnen zijn. Het zijn niet per sé mensen die werken in de zorg, maar wel affiniteit daarmee hebben of nog studeren. Ik kreeg een heel goed gevoel tijdens het intakegesprek.

Dinsdag komt Daphne voor het eerst kennismaken bij ons.

Daphne studeert pedagogiek en zit in haar 2^e jaar. Ik denk dat zij beter snapt wat overprikkeld zijn betekent en hoe je dat voor kunt zijn. Alleen dat al geeft me een fijn gevoel.

Als het gesprek goed gaat, gaan wij voortaan twee keer per maand uit eten, naar een verjaardag samen, wandelen of naar het theater. Of iets anders samen doen.

Voor sommige mensen klinkt het misschien heel normaal om af en toe iets samen te doen, maar voor ons is dat zo lang geleden. Ik kan gewoon bijna niet geloven dat dat mogelijk echt gaat gebeuren binnenkort.

Ik zei laatst tegen mijn man dat ik zelfs een beetje zenuwachtig zou zijn voor onze eerste date in jaren, net als vroeger.

Hij grapte naar me dat hij mij om 20:00 uur komt halen en mij netjes op tijd weer terug brengt. Ik kan niet wachten 😃.

Digna Verheul (39), de schrijfster van dit blog, is moeder van 3 kinderen van 16, 12 en 11. De jongste heeft een vorm van autisme. Digna werkt ruim 20 jaar in de hulpverlening. Binnen de kinder- en jeugdpsychiatrie en gehandicaptenzorg was zij therapeut, 1e lijns hulpverlener en manager.

In haar praktijk Aandacht en Groei verzorgt Digna coaching, trainingen en cursussen voor zorgmedewerkers, kinderen en hun ouders. In haar blogs vertelt ze wat zij meemaakt in haar gezin, omgeving en praktijk.