Naar Curaçao voor dolfijnondersteunende therapie

Dolfijnondersteunende therapie

Ive heeft door haar prikkelverwerkingstoornis de hoogste ‘score’ binnen de zorgzwaarte pakketten als het gaat om gedrag. “Veel 1 op 1 begeleiding/nabijheid nodig”, is de omschrijving.

Dit jaar vertrokken we voor de 4^e keer naar Curaçao voor dolfijnondersteunende therapie. We ervaren daar ontzettend betrokken zorg en kunde voor Ive, maar zeker ook voor ons. Want hoe ga je om met gedrag, als ze 8 is maar ook nu ze 14 jaar oud is. En hoe ‘werkt’ ze eigenlijk, wat zijn triggers, waar kunnen we opletten, etc.

Elke twee jaar staan er nieuwe uitdagingen voor de deur. Nieuwe ‘issues’ in gedrag. En dan komen we daar, op Curacao, terecht in een oase van liefde voor Ive. Kunde en nieuwe invalshoeken.

Dat vraagt veel van haar, maar geeft haar ook ontzettend veel. Nergens zien we Ive zó ontspannen als daar in het water met de dolfijn. Zo ontzettend veel plezier, trots en een blik die we alleen daar zien. Want Ive realiseert zich zeer zeker dat ze heel anders is en heel veel dingen niet kan, die anderen wel kunnen. En daar is zij juist diegene die mag werken met de dolfijn!

Een combinatie van geluk, trots en plezier. Zo fijn!

Ons kwetsbaar opstellen brengt ons veel

Therapie betekent, dat als je iets wilt veranderen, je toch echt met de billen bloot moet, in wat je achter de voordeur wel en niet doet. Hoe je omgaat met gedrag en ook welk gedrag er écht allemaal speelt. Ive liet alles zien en ook wij weten inmiddels dat je kwetsbaar opstellen zo ontzettend veel hulp en tips brengt. Tips waar we echt weer mee vooruit kunnen, dat we ondertussen die schaamte voorbij zijn en alles laten zien zodat we met elkaar om Ive heen, er alles uit kunnen halen.

Dit jaar waren er in verhouding veel Nederlandse gezinnen en hadden we mooie gesprekken met andere zorgouders. Zo ontzettend fijn om te delen, zonder die schaamte. Dat laagje wat er soms overheen gaat, van onze wereld naar de buitenwereld, vervaagde even.

Terug naar het gewone leven

Want daar is een kloof tussen, dat realiseren we ons allemaal. Want wie staat in onze schoenen? Wie voelt dat intens gebroken gevoel, bij gedrag, de zoveelste verschoning, alle fases die voor ons niet op gaan. Even konden we zonder masker, zonder uitleg met elkaar 'levelen', terwijl onze kinderen met zo ontzettend veel ontspanning en plezier genoten. We vlogen allemaal weer met nieuwe tips en input naar huis. Het gewone leven weer in!