Laat maar lang worden, dat haar!

Gerard is de vader van Tije (11 jaar) en vertelt: ‘We hebben een paar kappers gebeld, maar de meesten waren terughoudend. Eentje zei dat de afspraak pas over een paar maanden kon, omdat het helemaal vol zat. Wat niet waar was, want mijn vrouw kon voor onze andere zoon heel snel een afspraak maken. Dus dan weet je wel wat de ware reden is. Ze vinden het gewoon te moeilijk. Uiteindelijk vonden we Edward. Kom eerst maar ’s langs, zei hij, dan babbelen we wat. Tije mocht rondlopen, in de stoel zitten, en hij leek zo op z’n gemak dat we eerst overwogen om het knippen meteen maar te doen. Maar dat vond Edward een minder goed idee. “Laat deze ervaring eerst maar bezinken.” Ik vond dat opmerkelijk inlevend.’

Babbeltje

Edward heeft vaak kinderen met beperkingen geknipt. ’Ik ga er vanuit dat het twee keer zolang duurt. Minimaal. Vaker drie keer zo lang. Altijd eerst praten, dat is het beste. Of, nog beter is het als ze eerst even langskomen. Niks knippen, gewoon een babbeltje maken. Misschien laten spelen met wat spulletjes. Ik heb een keer een jongetje wat haar op laten vegen. Toen hij later langskwam had ik wat bewaard, expres. Als ik merkte dat hij ongedurig werd, zei ik "Zullen we weer even wat haar vegen?” En daarna gingen we weer verder. Misschien is dat de beste les; je kunt best af en toe stoppen. Het hoeft niet in één keer.’

Op schoot

Met Tije ging het langzaam. Gerard: ’Toen we teruggingen had Tije er in eerste instantie zin in. Maar hij vond het ook spannend. Hij had allemaal eisen over het soort kapsel dat hij wilde. Maar wij waren allang blij als het zonder problemen zou verlopen. In eerste instantie nam ik Tije op schoot, en gingen we zogenaamd knippen. Daarna nam ‘de echte kapper’ het over.’

Pony

Edward vindt het meestal fijn dat de ouders er bij zijn. ’Ik heb nog nooit iemand vastgebonden. Nee joh, ben je gek. Dat vergeten ze niet, hoor. Bovendien vind ik het gevaarlijk, je kunt nooit alle bewegingen opvangen. En je staat daar toch met een scherp voorwerp in je handen. Soms moet je extra voorzichtig zijn met het knippen van hun pony. Dat overleg je dan eerst, of dat kan. Soms zijn de ouders, meestal toch de moeder, nerveuzer dan hun kind. Dus je moet zorgen dat het kind jou vooral vertrouwt, en die ouders moeten jou genoeg vertrouwen met hun kinderen.’

‘Ik heb verder niet echt een tip. Behalve dan dat je zelf ook lekker in je vel moet zitten. Voor mij is dat meestal ’s ochtends. Als ik een avond uit feesten was geweest wilde ik niet ’s ochtends een kind met gebruiksaanwijzing behandelen. ’

Niet te strak

Tije had zeker vertrouwen in zijn kapper, zegt Gerard. ‘Heel soms hebben we hem vastgehouden. Een beetje maar, want de kapper heeft dat het liefst niet. En niet te strak, maar een rustige omklemming, waarbij je een beetje ruimte laat zodat je een beetje kunt meebewegen.’

En volgens Edward helpt het om het nog meer tijd te nemen. ‘Niet teveel, want anders duurt het weer te lang. Het blijft een constante strijd tussen het snel af willen maken en de sfeer zo relaxed mogelijk houden. En als het kind te bang is, of echt niet wil: niet dwingen. Laat het haar maar lekker lang worden!’

Mirjam is kapster van mensen met een beperking

"Geknipt worden vond Miles verschrikkelijk", vertelt zijn moeder Mirjam. Totdat ze een manier vond waarop het voor hem draaglijk werd. Om na zijn overlijden hetzelfde voor andere gehandicapten te kunnen doen, opende ze een unieke kapperszaak. Lees meer in dit aangrijpende artikel van RTL Nieuws.