De rolstoel die maar zwaarder werd

Hij werd maar zwaarder en zwaarder. Allerlei apparatuur moet mee op die rolstoel. Zuurstof, uitzuigkoffer, voedingspomp, monitor.

En toen hij uiteindelijk de orthese zitkuip had was ik heel blij, maar weer was de rolstoel zwaarder geworden. En daar komt ook nog eens bij, dat ik met wandelen al snel last heb van mijn rug. Bij gewoon wandelen al. Laat staan bij het duwen van zo'n zware rolstoel.

We gingen in gesprek met Medipoint

Zij kwamen langs en hadden een idee. Een elektrisch aangestuurde wiel achter de rolstoel plaatsen. Waardoor we niet meer hoefden te duwen. Leek ons onwijs handig. Tot ik opeens bedacht: waar komt die dan?! Die beste man wees het aan en liet het gevaarte zien. Oh... maar hoe loop ik dan achter de rolstoel, bedacht ik? Tja, dat ging wel, maar eigenlijk ook weer niet. Geen gezicht, want je zou krom moeten lopen. Dat werd hem dus niet.

De eerste opties vielen af

Tja, zei hij. We hebben wel elektrisch aangestuurde wielen. De banden zelf. Maar één nadeel, dan moet Nathan ze zelf bedienen. Tja, dat gaat dus niet. Dus het hele idee leek in het water te vallen. Dat eerste wiel zou aangestuurd worden via een klein hendeltje bij het stuur. Ik vroeg: kan dit dan niet bij het idee van de wielen? Nee, dat denk ik niet, zei de man. Dat had hij immers nog nooit gezien.

Maar ik hield vol. Waarom niet? (Ben overigens helemaal niet technisch, maar technische mensen kunnen in mijn beleving gewoon alles maken. Dikke shout out naar de technische mensen, haha!) Die man van Medipoint wist het ook even niet. Dus we haalden de adviseur van de rolstoelfabrikant erbij. Die beste man geloofde er wel in en dacht dat het kon. Zie je nou wel, dacht ik.

De oplossing was wel ongewoon

Het werd dus een soort proef. Prima, wij draaien graag proef. Beter iets dan niets. Dus Medipoint kreeg een opdracht wat ze allemaal aan moesten schaffen. Dit ging natuurlijk eerst goed mis. Er werden namelijk spullen geleverd waarbij Nathan zelf zou moeten draaien aan de wielen. Dom dom, want ze wisten best dat dit niet kon.

Maar afijn. Het goede spul (dacht iedereen) werd geleverd. Manlief bijna 3 uur enkele reis naar het noorden gereden, om de rolstoel vervolgens niet een week kwijt te hoeven zijn. Was het alsnog niet goed!

Verkeerde spullen. Verkeerde ideeën. Zucht. Manlief weer naar huis, met alles wat wel gemaakt kon worden op die rolstoel. En dan zou Medipoint later aan huis komen voor de laatste montages. En wat denk je? Dit kwam gewoon goed!

Duwen zonder zelf pijn te krijgen

Trots als een pauw reed ik het eerste stukje. Zonder Nathan in de rolstoel. Ik moet nu het hendeltje ingeduwd houden. De rolstoel rijdt dan vanzelf. Verschillende standen maken het wandelen fijner. De accu gaat lang genoeg mee om een flink stuk te wandelen. En dat zonder dat ik zelf pijn krijg.

Voor diegene, die ook flink moeten duwen; ik gun het jullie allemaal! Stel gerust vragen via mijn insta account: @compleetanders

Veel rolplezier toegewenst!