Ik geniet van de rustige momenten, omdat dat zomaar ineens kan omslaan

Ik denk dat ik over mezelf wel kan zeggen dat ik weinig nodig heb om tevreden te zijn.

Je maakt mij niet blij met dure spullen of sjieke uitstapjes. Ik wil gewoon graag genieten van mijn kinderen en de dagelijkse bezigheden.

Waar ik bijvoorbeeld blij van word is de zachte vloerbedekking in mijn slaapkamer of de kopjes thee die ik met de kinderen drink als ik ze uit school heb gehaald.

Ik vind het ook heerlijk als de hele eettafel vol staat met lego en Milan al zingend hele bouwwerken in elkaar zet. Of als Kaat haar babypop aan het verzorgen is.

Ik kan dan zo genieten, ik koester de momenten dat mijn kinderen lekker aan het spelen zijn.

Ik pak dan een goed boek en nestel mezelf heerlijk in de bank. Na verloop van tijd komt Kaat dan vaak tegen me aanhangen. Ik aai haar een beetje over haar rug en lees rustig verder. Ze vindt dat heerlijk!

Maar het kan ook heel anders zijn bij ons thuis. Kaat kan enorme woedeaanvallen hebben en soms weet ik gewoon niet wat ik ermee moet.

Ze gooit dan werkelijk alles door de kamer heen, gaat huilen, stampen, bonkt haar hoofd tegen de muur en raakt helemaal overstuur. Ik maak me dan aan de ene kant zo’n zorgen om haar en aan de andere kant maakt het mij ook heel boos. Waarom moet het nou weer zo? Ik snap het gewoon niet. Ik snap haar niet op die momenten.

Zo'n woedeaanval van Kaat komt echt zomaar ineens op, en daar begrijp ik helemaal niks van.

Gelukkig wordt er nu gekeken door een gedragsdeskundige waar dit aan kan liggen en wordt haar IQ getest. Ik ben aan de ene kant blij als ik weet wat er uit de test gaat komen, aan de andere kant is het dan ook zo definitief en heeft het misschien wel gevolgen voor school.

Misschien moet ze wel naar een andere school? Wat als haar woede aanvallen altijd blijven? Hoe moet dat dan in de toekomst? Is er iets tegen te doen? En wat kan ik dan doen om het tegen te gaan?

Misschien geniet ik wel zo erg van de simpele dingen bij ons in huis, omdat ik weet dat het niet vanzelfsprekend is.

Dat het heel bijzonder en fijn is als er thuis rust, geluk en gezelligheid is.

Ik hoop dat de ouders die dit herkennen ook zo kunnen genieten van de mooie momenten in hun gezin.

Digna Verheul (39), de schrijfster van dit blog, is moeder van 3 kinderen van 16, 12 en 11. De jongste heeft een vorm van autisme. Digna werkt ruim 20 jaar in de hulpverlening. Binnen de kinder- en jeugdpsychiatrie en gehandicaptenzorg was zij therapeut, 1e lijns hulpverlener en manager.

In haar praktijk Aandacht en Groei verzorgt Digna coaching, trainingen en cursussen voor zorgmedewerkers, kinderen en hun ouders. In haar blogs vertelt ze wat zij meemaakt in haar gezin, omgeving en praktijk.