Hond Max brengt rust in het leven van Milo(8) met ADHD

Liefde op het eerste gezicht.

Toen Milo 4 jaar oud was kregen we Max en het was voor beide liefde op het eerste gezicht. Alsof ze voor elkaar gemaakt zijn die twee. Zo leuk om te zien. We hadden hem met kerst in een doosje gedaan en onder de kerstboom gezet om daarna snel Milo erbij te roepen.

Maar voordat Milo de kamer in kwam was Max allang de doos uit en zat wild op een pantoffel te kauwen. Milo vond hem vanaf dat moment al fantastisch. Hij heeft hem vanaf dag één in zijn hart gesloten.

Hond helpt tegen ADHD

Milo kan door zijn ADHD behoorlijk wat onrust ervaren in zijn hoofd. Hij wordt dan snel boos of heel hyper, waarna het eindigt in huilen. Maar als Max er is lijkt hij veel beter zijn rust te kunnen bewaren, terwijl Max zelf ook superdruk is. Misschien herkent Milo zijn eigen drukte wel in Max.

Als ik hem op kom halen uit school met Max samen is het helemaal dolle pret. Rennen, springen en gek doen met alle kinderen uit zijn klas, zo heerlijk om te zien.

Ik denk dat Milo op de momenten met Max echt op zijn gelukkigst is.

Ook als hij moet uitrusten is het een perfecte vriend. Samen kijken ze tv en aait Milo zachtjes zijn vacht.

Het is rustgevend om een dier te aaien, dat wist ik wel, maar misschien voor mensen met ADHD nog intenser ofzo, zo voelt het in ieder geval als ik ze zo samen zie zitten.

Het grappige is ook, hij luistert zo goed naar Milo. Ik denk dat dat voor het zelfvertrouwen van Milo ook erg goed is.

Door de spontaniteit van Milo maakt hij snel vrienden, maar hij verliest ze ook weer snel door zijn onrust.

Het lijkt alsof hij zijn interesse of aandacht er niet bij kan houden. Ik vind dat zo jammer voor hem, ik gun hem vrienden. Het is zo’n lief en goed kind in zijn hart.

De vriendschap met Max is anders, zijn concentratie en geduld met hem lijkt oneindig. Elke dag probeer ik samen met ze in ieder geval één rondje te lopen. Voor iedereen is dat goed en rustgevend.

Soms vraag ik mij weleens af hoe het leven eruit had gezien als we geen hond hadden gehad.

Was Milo dan heel anders geweest?

Ik denk van wel. Ik denk dat Max echt voor ons bestemd is. Helaas worden honden niet zo oud als mensen dus kunnen ze niet hun hele leven bij elkaar blijven. Dat maakt mij weleens angstig, maar meestal denk ik daar niet te veel over na.

We genieten nu vooral van ons prachtige gezin en de mooie band tussen mens en dier.

Digna Verheul (39), de schrijfster van dit blog, is moeder van 3 kinderen van 16, 12 en 11. De jongste heeft een vorm van autisme. Digna werkt ruim 20 jaar in de hulpverlening. Binnen de kinder- en jeugdpsychiatrie en gehandicaptenzorg was zij therapeut, 1e lijns hulpverlener en manager.

In haar praktijk Aandacht en Groei verzorgt Digna coaching, trainingen en cursussen voor zorgmedewerkers, kinderen en hun ouders. In haar blogs vertelt ze wat zij meemaakt in haar gezin, omgeving en praktijk.