Esmée verdronk bijna en hield daar hersenschade aan over

Ons leven stond in één klap stil toen Esmée op zes jarige leeftijd uit het water werd gehaald.

Haar lijf was slap en ze was helemaal blauw. De wereld tolde letterlijk voor mijn ogen. Wat een leuke dag had moeten worden, eindigde in de grootste nachtmerrie van ons leven.

We verloren ons meisje die dag, of in ieder geval wie ze was. Er is eigenlijk een Esmée van voor het ongeluk en een Esmée van daarna. Op het nippertje overleefde Esmée die dag, maar met een forse hersenbeschadiging door het zuurstofgebrek.

Het werd een tijd van revalideren en opbouwen naar een toekomst die onzeker en onbekend was.

Het voelde zo dubbel, we vierden kleine stapjes vooruit, die ze voor het ongeluk allang kon. Voor het ongeluk kan ik mij niet herinneren dat ik ooit zo blij was met diezelfde stappen vooruit. Het lijkt wel alsof alles in de wereld veel intenser is geworden voor ons dan daarvoor.

Sommige dingen waar ik mij vroeger heel druk om gemaakt zou hebben, kunnen mij niks meer schelen. Zo vertelde een vriendin van mij laatst dat haar buurman onterecht een paaltje had verplaatst naar haar kant van de tuin. Ze dacht erover om daar een zaak van te maken.

Ik snap haar punt best en waarschijnlijk had ik mij daar vroeger ook druk om gemaakt, maar dit soort dingen gaan tegenwoordig als een waas aan mij voorbij.

Soms zie ik de wereld om mij heen letterlijk in slow motion aan mij voorbij trekken. De dingen die Esmée doet en kan liggen daarentegen juist onder een vergrootglas.

Ik kan zo intens genieten als ik haar zie lachen.

Als ze op de schommel zit of als we de kietelknuffel doen. Ik ben dan zo blij dat ze nog bij ons is.

Over hoe haar leven eruit zou zien zonder het ongeluk denk ik niet graag na. Ik heb er niks aan. Ik kan het niet veranderen en het maakt mij alleen maar verdrietig.

Na het ongeluk zijn we verhuisd naar een dorpje vlakbij het revalidatiecentrum. Dat voelde voor mij als een goede keuze met een nieuwe start.

Het is inmiddels 6 jaar geleden en we hebben onze draai opnieuw weten te vinden als gezin. We zijn gelukkig met elkaar en dat is al meer dan ik ooit had durven dromen.