Log in of maak een account aan.
van Digna Verheul, www.aandachtengroei.com
Saskia en Joris zijn ouders van Pien (14) en Teun (9). Teun heeft een verstandelijke beperking en heeft vorige week zijn zwemdiploma gehaald en dat is een grote mijlpaal voor het hele gezin. Vol trots vertelt Saskia hierover.
Als je mij 15 jaar geleden had verteld dat ik op deze dag een gat in de lucht zou springen van blijheid, zou gaan huilen van opluchting en zou glunderen van trots omdat mijn 9 jarige zoon zijn A diploma van zwemmen zou halen, had ik je nooit gelooft.
Maar nu is dat voor mij zó logisch. En niet alleen voor mij. Mijn man en ik vlogen elkaar letterlijk huilend in de armen en onze dochter pinkte ook een traantje weg. Opa en oma zaten trots foto’s te maken en op facebook krijg ik de ene na de andere felicitatie.
We hebben in de afgelopen jaren zoveel met Teun meegemaakt. Er waren hele onzekere tijden toen we nog niet wisten wat er met hem aan de hand was. Er waren heel verdrietige tijden toen we alle andere kinderen in de buurt zagen ontwikkelen en Teun achter bleef. Er waren angsten voor de toekomst en hadden ‘hoe moet dit nu verder?’ momenten.
En er waren ook de mooie kanten door de jaren heen. De liefde en aandacht die er gegeven wordt op zijn school. Het G-team bij hockey, waar hij met veel plezier speelt. De ouders en lotgenoten die ons als ouders heel goed begrijpen en waardoor we mooie vriendschappen hebben kunnen opbouwen.
En dan nog het allerbelangrijkste……iets wat wij zonder Teun nooit zo snel geleerd zouden hebben. Of misschien wel helemaal niet. Genieten van het moment! Leven in het moment! Kleine stapjes vieren en dankbaar zijn voor alle mooie dingen die er zijn.
En dus konden wij deze dag vol en aanwezig beleven. Het feest van Teun. Zijn mijlpaal met een zwemdiploma. Na het diploma was het voor Teun eigenlijk genoeg merkte ik al. Eigenlijk zouden we nog uit eten gaan met opa en oma, maar hij had gewoon echt even rust nodig in huis.
Gelukkig begrijpen mijn ouders dat goed en hebben ze Pien en een vriendin van haar mee uit eten genomen in plaats van ons. Joris en ik doken samen lekker op de bank met een filmpje en Teun zat op zijn kamer lampjes te kijken in zijn snoezelhoek.
Ja, zo vieren wij een feestje. En het was helemaal goed. Voor iedereen was het fijn zo en ik ben super trots op mijn kanjer.
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en ontvang maandelijks
de nieuwste inspirerende verhalen in je mailbox!