De uitleg over dyscalculie leek precies over mijn zoon te gaan

Met wat extra oefenen moet het wel lukken

Faizel heeft altijd al moeite gehad met de getallen. Hij schrijft ze vaak verkeerd om op of kan niet goed inschatten welk getal dichter bij de 10 ligt van bijvoorbeeld 4 of 60.

In het begin dacht ik dat het nog wel bij zou trekken. Thuis wat extra oefenen, op school extra uitleg en verder niet te veel druk op leggen.

Andere moeders gaven goedbedoelde adviezen, zoals: ‘Als ze 18 zijn kunnen ze allemaal alles. Het komt echt wel goed.’ Dat vind ik heel lief, maar ik begon er steeds meer aan te twijfelen.

Het verschil met andere kinderen werd steeds groter

Faizel ging steeds meer achterlopen op de rest van de klas en het maakte mij een beetje nerveus. De andere vakken doet hij perfect. Hij heeft totaal geen moeite met leren.

Het meest opvallende vind ik, dat hij nog steeds niet goed kan klokkijken. Hij probeert het een beetje te verbloemen, maar als moeder heb je dat natuurlijk gewoon door.

In het begin kon ik mij er echt aan irriteren. Het is zo frustrerend als je iets aan iemand probeert te leren en hij gaat gewoon geen stap vooruit. School begon zelfs over speciaal onderwijs, maar ik weet gewoon zeker dat hij de rest prima aankan, alleen niet dat verdomde rekenen.

De wereld van dyscalculie

En dus begon ik mijzelf enige tijd geleden te verdiepen in de wereld van dyscalculie en het voelde alsof alle puzzelstukjes op zijn plek vielen. Het omdraaien van getallen, het automatiseren maar niet in je hoofd krijgen, het klokkijken. Het leek wel alsof de hele pagina die ik las speciaal geschreven was voor Faizel. Bizar echt. Er ging een wereld voor mij open.

School was eerst nog wat sceptisch, maar ik zette door. Als ik iets geleerd heb in het leven met Faizel, is dat ik voor hem moet vechten, no matter what.

En gelukkig nam de dokter mij serieus en kon ik via de gemeente een verwijzing krijgen. Helaas zijn er enorme wachtlijsten om getest te worden, maar we staan in iedere geval op de lijst. Het schijnt dat maar 2 of 3 procent van de kinderen dyscalculie heeft. Het komt dus niet zo vaak voor en daardoor is er waarschijnlijk ook niet zoveel over bekend.

Maar gelukkig is het wel uit te zoeken en kunnen ze daarna ook begeleiding bieden. We wachten rustig af, maar ik ben blij dat we nu een richting hebben gevonden om verder te onderzoeken.