Bij elk hulpmiddel moet ik even schakelen

Germa schrijft regelmatig blogs over haar leven met dochter Ive (14). Ive heeft een chromosoomafwijking genaamd Tetrasomie 18p. Daardoor heeft zij de ontwikkelingsleeftijd van een peuter/kleuter. Dit keer schrijft Germa over de inzet van hulpmiddelen.

Een nieuw hoofdstuk

Altijd is het even schakelen als er weer hulpmiddelen nodig zijn. Het begon ooit bij een dicht bed. Die hebben we toen zelf gemaakt. Maar een rollator, een kinderwagen... die maak je niet zelf.

Het zijn ook niet per definitie mooie gebruiksvoorwerpen, hoe enorm waardevol, fijn en onmisbaar ze ook zijn. Nadat de aangepaste wagen het helaas heeft begeven, zijn we nu aangekomen bij het hoofdstuk 'rolstoel'.

Slik.

Het went nooit

Ik vraag nog aan de leverancier of deze ook in een kleurtje besteld kan worden. “Nee mevrouw, dit zijn volwassen rolstoelen. Die zijn zwart.” Hoe fijn de middelen ook zijn, ik moet echt even schakelen.

12 jaar geleden ook bij haar rollator (om te leren lopen), haar aangepaste stoel destijds… ik heb er tranen om gelaten. En echt, ook toen raakte ik er aan gewend, diende het enorm z’n doel en kon ik het weer accepteren.

Het leven met onze bijzondere dochter

Het schakelen. Het nooit klaar zijn. Het is het leven met een bijzondere dochter. Momenteel zijn we hard bezig om de rolstoel met duwondersteuning te mogen gebruiken van de gemeente.

En dat 'verdedigen' waarom je iets nodig hebt, wat je eigenlijk helemaal niet nodig wil hebben. Dat is dan weer een ander hoofdstuk...