Welkom in mijn Holland!

Soms is het zo fijn om verhalen, gedichten of anekdotes van anderen te lezen.

Mensen die prachtige metaforen weten te maken, die je snappen, je laten weten ‘je bent niet alleen!’

Vooral toen Joas net was geboren. Een heftige, eenzame tijd, ondanks alle lieve mensen om ons heen. Dan kunnen verhalen van anderen die hetzelfde hebben meegemaakt, dezelfde gevoelens en emoties kennen, je net weer even die spirit geven om door te gaan!

In dit blog een verhaal/gedicht wat mij veel heeft gedaan. Een stuk dat goed weergeeft hoe het voelt als je een kindje krijgt dat ‘anders’ is. Het is het gedicht van Emily Perl Kingsley (hieronder beschreven), met als titel ‘Welcome to Holland’.

Je hele leven ben je bezig om je leven steeds een stukje beter en mooier te maken, steeds een stukje makkelijker te maken, om bepaalde doelen te behalen. Denk aan een relatie, een leuke baan, een mooi en fijn huis, bijzondere vakanties, trouwen en uiteindelijk kinderen.

Tijdens mijn zwangerschap probeerde ik alles volgens het boekje te doen.

Ik slikte netjes mijn foliumzuurtjes, de mama-vitamientjes, veel fruit, veel zuivelproducten, geen carpaccio (pfieuw dat was lastig), geen zalm, geen alcohol etc etc. Alles volgens de regels, want ik wilde het beste voor mijn kind. Het zal toch niet gebeuren dat mijn kindje iets mankeert door mijn toedoen.

En dan is het moment daar, het moment waar je 9 maanden op hebt gewacht, het moment dat je je kindje mag ontmoeten, de kers op de taart voor al je harde werken (en een hoop ongegeneerd gevreet, want dat mag ook hihi)… Je zoon wordt geboren. BAM!! ‘Uw zoon heeft downsyndroom.’

Hoe kan dit? Hoe is dit mogelijk? Ik heb toch alles goed gedaan? Ik heb hier zo hard voor gewerkt. Ik heb alles goed gedaan!

Zoals in het gedicht van Emily wordt beschreven:

“The important thing is that they haven’t taken you to a horrible, disgusting, filthy place, full of pestilence, famine and disease. It’s just a different place.”

Dit klopt als een bus. Want Joas is een lief klein (nou ja klein…. 4260 gram) mannetje, met 10 vingers, 10 tenen, een toefje haar op zijn hoofd, prachtige blauwe ogen met sterretjes, een heerlijk dik buikje, schattige kadetjes van billetjes…

Alles zit er op en er aan. Maar hij is ‘anders’.

Alles waar je je op hebt voorbereid, alles waar je van droomde, is niet meer zo (denk je). Alles is anders (denk je). Je begint voor je gevoel op nul (denk je). Voor je gevoel heb je zo hard geleerd, alleen heb je het verkeerde boek geleerd… Of toch niet? Kan ik beter zeggen ‘BOVENDIEN, hij is ANDERS!”

Want naarmate de maanden vorderden en ik mijn zoon leerde kennen, besefte ik opeens dat onze wereld misschien ‘anders’ is dan die van onze familie en vrienden. Een andere wereld, maar mooi en bijzonder op zijn eigen manier. Is ‘anders’ zijn zo erg?

Ik heb vroeger heel vaak gezegd dat ik niet zo wil zijn als anderen. Ik wil anders zijn, eigen zijn en uniek. Iedereen gaat naar Italië, ik naar Holland. Het toch wel mooie Holland.

Dit verhaal van Emily laat me zien dat de pijn er mag zijn.

Het perfecte plaatje wat ik in mijn hoofd had, is er niet meer. En daar mag je verdrietig over zijn, boos over zijn, teleurgesteld over zijn.

Het mag! Deze gevoelens slijten met de tijd, dat voel ik ook. Maar ik besef dat de steekjes die je af en toe voelt, je je leven lang zult voelen. Soms wat meer en heftiger, soms wat minder. Maar het mag!

En voor dat perfecte plaatje van toen, is een nieuw perfect plaatje in de plaats gekomen. Niet minder, niet meer, gewoon anders perfect!

Mijn zoon heeft geen moeder verdiend die blijft hangen in die ‘oude’ gevoelens.

Mijn zoon verdient onvoorwaardelijke liefde, onvoorwaardelijke bescherming en een moeder die voor hem vecht. Want ik zie zijn lach, ik zie zijn doorzettingsvermogen, ik zie zijn puurheid en onschuld. Ik zie het plezier dat hij heeft in het leven, ik zie hoe hij geniet, hoe leergierig hij is en bovenal zie ik hoeveel hij heeft te geven. Misschien op een andere manier dan anderen, maar zeker niet op een mindere manier. Niemand is gelijk, maar wel gelijkwaardig.

Welkom in mijn Holland!

Welcome to Holland (door Emily Perl Kingsley)

I am often asked to describe the experience of raising a child with a disability – to try to help people who have not shared that unique experience to understand it, to imagine how it would feel. It’s like this……

When you’re going to have a baby, it’s like planning a fabulous vacation trip – to Italy. You buy a bunch of guide books and make your wonderful plans. The Coliseum. The Michelangelo David. The gondolas in Venice. You may learn some handy phrases in Italian. It’s all very exciting.

After months of eager anticipation, the day finally arrives. You pack your bags and off you go. Several hours later, the plane lands. The stewardess comes in and says, “Welcome to Holland.”

“Holland?!?” you say. “What do you mean Holland?? I signed up for Italy! I’m supposed to be in Italy. All my life I’ve dreamed of going to Italy.”

But there’s been a change in the flight plan. They’ve landed in Holland and there you must stay.

The important thing is that they haven’t taken you to a horrible, disgusting, filthy place, full of pestilence, famine and disease. It’s just a different place.

So you must go out and buy new guide books. And you must learn a whole new language. And you will meet a whole new group of people you would never have met.

It’s just a different place. It’s slower-paced than Italy, less flashy than Italy. But after you’ve been there for a while and you catch your breath, you look around…. and you begin to notice that Holland has windmills….and Holland has tulips. Holland even has Rembrandts.

But everyone you know is busy coming and going from Italy… and they’re all bragging about what a wonderful time they had there. And for the rest of your life, you will say “Yes, that’s where I was supposed to go. That’s what I had planned.”

And the pain of that will never, ever, ever, ever go away… because the loss of that dream is a very very significant loss.

But… if you spend your life mourning the fact that you didn’t get to Italy, you may never be free to enjoy the very special, the very lovely things … about Holland.