Marloes verlangt soms terug naar de tijd dat haar kinderen kleiner waren

Ik zeg het je eerlijk, die babytijd was zo heerlijk onbezorgd.

Ik zat gewoon lekker in mijn coconnetje met mijn mannetjes en aan het einde van de dag kwam dan mijn grote mannetje thuis. Haha. We wisten ook nog helemaal niet dat Job een achterstand had of zoiets en het leven was gewoon onbezorgd. Ik verlang daar echt wel eens naar terug.

Als ik het daar met andere mensen wel eens over heb, denken mensen dat het ‘nemen’ van een baby erbij mijn heimwee gevoel kan oplossen. Maar dat is het niet.

Ik wil niet nog een kind, ik zou gewoon af en toe heel even, voor één dagje, terug willen in de tijd.

Gewoon even lekker knuffelen en de fles geven en rondjes wandelen tot ze slapen in de kinderwagen. Wat was dat een fijne tijd! Ik besefte dat op dat moment niet zoals ik er nu naar terugkijk. Ik was de hele dag druk met welke luiers het beste waren of welk merk de zachtste kleertjes had. Dat waren mijn grootste problemen van de dag.

Het leven was zo simpel en overzichtelijk voordat ze naar school gingen. Zo lekker alleen van ons gezin. Nu de mannen op school zitten wordt er zoveel op de kinderen gelet door andere mensen. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben heel tevreden over beide scholen waar mijn jongens naartoe gaan, maar kinderen worden tegenwoordig zo onder een loep gehouden.

Mijn oudste heeft bijvoorbeeld wat moeite met lezen. Ik denk persoonlijk dat dit komt doordat hij een bril draagt en we er pas laat achter kwamen dat zijn sterkte niet goed was, maar op school ga je dan meteen door allerlei onderzoeken en word je uit de klas gehaald.

Op de school van mijn jongste zoon hebben we helemaal alles om hem in de gaten te houden. Fysiotherapie, logopedie, psychologen echt alles.

Ik vraag me soms af of we kinderen niet gewoon lekker kinderen moeten laten zijn.

Wat maakt het uit als ze niet helemaal goed praten of lezen of wat dan ook. Waarom moeten we alles onderzoeken en uitwerken en stimuleren. Hele verslagen heb ik liggen. Ik word er soms geen wijs uit en soms ook heel erg moe van.

En dan verlang ik dus terug naar de babytijd. Alleen wij, met z’n viertjes en alles was goed.