Na onze scheiding wil mijn man ineens wel voor Benthe zorgen

Een jaar geleden heb ik de knoop doorgehakt.

Het ging echt niet meer met Martin samen. We haalden letterlijk het slechtste in elkaar naar boven. Soms zeggen mensen wel eens, je kan toch bij elkaar blijven voor de kinderen? Maar ik ben juist weg gegaan voor de kinderen.

Mijn kinderen verdienen ouders die het leven en de zorg voor hen goed aankunnen. Maar door de stress in mijn huwelijk lukte dat juist steeds minder.

Benthe heeft echt extreem veel zorg nodig en ik kan het mij gewoon niet permitteren om een burn-out te krijgen.

Ik koos voor mezelf en de kinderen.

Hoe netjes of aardig je dit soort dingen ook probeert te regelen, degene die als eerste de knoop doorhakt in een slecht huwelijk is voor altijd de boosdoener.

Mensen zeggen je opeens niet meer gedag of vragen niet hoe het met je gaat omdat ze verhalen hebben gehoord die ze als waarheid hebben aangenomen en niet in je voordeel spreken. Ik heb dit allemaal maar geaccepteerd, ik had een hoger doel.

Mijn ex-man kreeg na het eerste verdriet een periode van boosheid en wraak.

Waar hij eerst akkoord was met de afspraak om onze kinderen in het weekend zien, wil hij opeens dat ze om de week bij hem 4 dagen komen slapen.

Voor mij is dit extreem moeilijk te begrijpen. Ik gun mijn kinderen een band met hun vader. Hij is altijd welkom en Bas mag altijd gaan logeren als hij dat wil, maar Benthe kan ik daar echt niet achterlaten.

Het maakt mij eerlijk gezegd ook heel boos dat hij juist nu voor Benthe gaat vechten.

Toen we nog getrouwd waren, liet hij mij de meeste zorg voor haar doen. Als ik hem dan vroeg iets van mij over te nemen ging dat gepaard met een hoop gemopper. Ik zie het gewoon niet voor me hoe hij de sonde wil verwisselen, luiers verschonen, wondverzorging wil doen en haar in bed wil tillen.

Hij zegt dat hij dat prima kan leren, dat het zijn dochter is en dat hij heus wel weet hoe hij met haar om moet gaan.

Soms ben ik bang dat hij dit zal doorzetten tot een rechtszaak en hij dan gelijk zal krijgen.

Ik weet niet of ik dan nog kan slapen zonder mij zorgen te maken. Ik kan nu al niet slapen soms bij de gedachte eraan. Wat mij het meeste verdriet doet is dat ik niet het idee heb dat hij dit uit liefde voor de kinderen wil, maar uit wraak voor mij.

Inmiddels heb ik goed geleerd om mijn rust te bewaren en niet direct noodscenario’s uit te zetten.

Voorlopig blijf ik bij mijn punt. Hopelijk waait het weer over.