Deze kleine dingen mist mijn zoon het meest

Spontane uitjes

De afgelopen tijd misten we onze spontane uitjes. Alles moest met een afspraak, zelfs het tuincentrum; de favoriete winkel van mijn jongste. En afspraken gaven stress, gedoe. Als hij vissen wilde kijken, moest ik uitleggen dat dat pas over vier uur kon, of morgen. Dat was ingewikkeld, nu de winkels weer open zijn krijgen we die spontaniteit gelukkig een beetje terug.

Rust in de natuur

Wat we echt missen, is rust in de natuur. Wandelen op zondag bij ons in het bos, is geen doen meer. Zoveel honden, zoveel andere mensen. Mensen die bovendien niet ook gewoon wandelen, maar in het bos sporten, picknicken, de muziek aan hebben, een feestje vieren. En dat hoort daar niet, vindt mijn zoon. En dus ben ik de hele wandeling aan het uitleggen, honderd dezelfde vragen aan het beantwoorden en heb ik vervolgens een overprikkeld kind. In plaats van een kind dat lekker rustig is geworden van het buiten zijn.

IJsje zonder knoeien

Een lekker ijsje gaan eten op een terrasje. Gewoon op een stoel aan een tafeltje genieten en niet op een bankje of de stoeprand. Dat laatste geeft alleen maar enorm veel geknoei, waar mijn zoon met al z’n overgevoeligheid niet blij van werd. Ook hier hebben we wat verruiming in het verschiet. Maar wat heeft het een gedoe opgeleverd.

Boodschappen

Mee boodschappen doen en dan al doende woorden leren lezen en de cijfers leren herkennen. Ook zoiets dat we al heel lang niet hebben gedaan. Ik probeer elke dag een extra boekje te lezen en hij helpt mee om de boodschappentassen uit te pakken, maar dat is toch anders. Steeds als ik in de supermarkt ben, mis ik ons gezamenlijke, gezellige gedoetje dat boodschappen doen altijd was.

Dagje-weg

Zijn oudere broer miste vooral de grotere gezinsuitjes, zoals een dagje Efteling, of de dierentuin. Uit zichzelf dacht de jongste er niet aan, maar als zijn grote broer erover begon, papegaaide hij hem na: ‘dierentuin toe? Apen, olifanten, leeuwen, grrr…’ We lachten er wat om, maar het deed eigenlijk wel pijn. Zulke gezinsuitjes zijn de lijm die ons gezin bij elkaar houdt. We gaan nu maar weer gauw iets plannen met z'n allen.

Zwemmen met papa

Maar wat hij het allermeeste heeft gemist, is zijn wekelijkse zwemuitje op zaterdagochtend met papa. We reden soms langs het dichte zwembad om het hem te laten zien. Dan parkeerden we de auto en keken we door het raam de donkere hal in. Ja, er was zwemles, maar dat werkte niet voor hem. Juist op de zaterdagochtend met alle aandacht van papa, gingen zijn zwemkunsten eindelijk vooruit. Wat fijn dat dat weer mogelijk wordt.

We hebben het ermee gedaan, genoten van wat er wel kan. Maar het leven voelde toch wat saai, grijs en kaal. Gelukkig zijn er wat verruimingen. En nu kijken we vooral uit naar het moment dat ook oma is gevaccineerd.