Help! Mijn kind ontploft!

Woedaanvallen kind

Dit soort uitbarstingen roepen veel emoties op. Machteloosheid: hoe ik mijn best ook doe, het verandert niet, ik ben een waardeloze vader/moeder. Of schuld: Ik kan dit niet, het komt door mijn tekortkomingen dat dit gebeurt, het is mijn schuld. De twijfel slaat toe. Als je niet oppast ontplof je zelf. Omgaan met woede-uitbarstingen van je kind is misschien wel het moeilijkste dat je als ouder te doen staat.

Een andere manier van kijken

Al lijkt woede heel bewust en gestuurd, je kind kan op dat moment gewoon echt niet anders. Kinderen hebben zelf vaak ook last van de woede-uitbarsting. Ze voelen zich machteloos en worden overspoeld door al hun gevoelens. Dat kan dan weer leiden tot nieuwe gevoelens van angst en nog meer boosheid. Ze zijn op zo’n moment alle controle kwijt en hebben eigenlijk vooral hulp en bescherming nodig, om de emoties weer een beetje onder controle te krijgen.

Opbouwende spanning in onzekere tijden

Niet alles in het leven van je kind is voorspelbaar. De ziekte van een familielid, een nieuwe klas, de verhuizing van een vriendje of vriendinnetje. Dit soort veranderingen kunnen leiden tot spanning en angst. Het ene kind uit dit door zich terug te trekken of te huilen. Andere reageren op spanning met boosheid. Daarnaast voelen kinderen de spanning bij ons, als ouders. Als jij angstig bent, is de wereld van je kind onveiliger. Ook deze spanning en angst uiten zich bij sommige kinderen in woede-uitbarstingen. De emoties vinden ongecontroleerd hun weg naar buiten, zonder dat het kind of jij als ouder daar iets aan kan doen. Het is als een vulkaan die uitbarst. En laten die emoties nou net wat makkelijker naar buiten komen bij de mensen bij wie het kind zich het meest veilig voelt, bij ons als ouders.

Zijn er oplossingen voor deze woedeaanval van mijn kind?

Het is goed om je er van bewust te zijn dat het vaak een uiting van onvermogen is van je kind. Herinner jezelf er ook aan dat je kind zich veilig voelt bij jou en zich daarom durft te laten gaan. Dit helpt om zelf rustiger te worden. Met die rust kun je proberen de uitbarsting zo goed mogelijk te doorstaan. Bewaak de veiligheid van jezelf, je kind en eventueel andere kinderen en doe hiervoor wat nodig is. Later kun je nadenken of dingen anders of beter kunnen. Denk bijvoorbeeld aan het inbouwen van meer rustmomenten gedurende de dag of het nog beter letten op signalen van toenemende onrust.

Het is goed om daar naar te kijken en te evalueren wat er eventueel anders kan. Heel eerlijk: hoe goed je alles als ouder hebt bedacht en hebt gedaan, het zal de woede-uitbarstingen niet altijd voorkomen. Die acceptatie kan ook al helpend zijn om jouw eigen rust te bewaren.